File size: 3,253 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 |
Book,Page,LineNumber,Text
13,0011,001,กัณฑ์ที่ ๑๒
13,0011,002,บริขารบริโภค
13,0011,003,จีวร
13,0011,004,บริขารของภิกษุ ที่เป็นของจำเป็นจะต้องมี และจัดว่าเป็น
13,0011,005,บริขารดั้งเดิม อย่างหนึ่งคือจีวร ผู้มุ่งอุปสมบทจำเป็นจะต้องมีจีวร
13,0011,006,ให้ครบจำนวนก่อน.
13,0011,007,จำนวนจีวรนั้น เข้าใจว่า ในคราวแรก คงมีแต่ ๒ ผืน ผ้า
13,0011,008,นุ่งผืนหนึ่ง ผ้าห่มผืนหนึ่ง. ข้อนี้สมด้วยคำในพระสูตรที่กล่าวว่า
13,0011,009,เวลาเช้า พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงนุ่งแล้ว ทรงถือบาตรจีวร เสด็จ
13,0011,010,เข้าไปสู่กรุงสาวัตถีเพื่อบิณฑบาต. ผู้ไม่คุ้นเคยด้วยธรรมเนียมนี้ จะพึง
13,0011,011,เห็นว่ามิไปทั้งตัวไม่มีอะไรคลุมหรือ. เป็นเช่นนั้นจริง อย่าว่า
13,0011,012,ถึงธรรมเนียมเมื่อครั้งสองพันสี่ร้อยปีขึ้นไปเลย เมื่อราว ๖๒ ปีขึ้นไป
13,0011,013,[ แต่ พ.ศ. ๒๔๕๖ ] ในกรุงสยามของเรานี้เอง คฤหัสถ์ทั้งชั้นสูง
13,0011,014,ทั้งชั้นต่ำ ไปข้างไหน ที่สุดเข้าเฝ้าพระเจ้าแผ่นดินในท้องพระโรง
13,0011,015,ยังมีแต่ผ้านุ่งกับผ้าห่มที่คาดเอว เปิดตัวไม่มีอะไรคลุม ในครั้งนั้น
13,0011,016,หามีใครเห็นว่าน่าเกลียดน่าอายไม่ ครั้งปฐมโพธิกาล ภิกษุจะเข้า
13,0011,017,บ้านเพื่อบิณฑบาต คงนุ่งอันตรวาสกเรียบร้อยแล้ว ถือบาตรกับ
13,0011,018,จีวรเดินไป เปิดตัวเปล่า เมื่อจวนถึงบ้าน จึงหยุดยืนห่มจีวร
13,0011,019,ถือบาตรเข้าไป ธรรมเนียมนี้กล่าวไว้ในบาลีและอรรถกถา กลับ
13,0011,020,ออกมาแล้ว ทำอย่างไร หาได้กล่าวไว้ไม่ กล่าวแต่เพียงว่า ไป
|