File size: 3,186 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 |
Book,Page,LineNumber,Text
26,0016,001,"ปาราชิกแห่งภิกษุมี ๔ คือ ๑. เสพเมถุน, ๒. ถือเอาสิ่งของ"
26,0016,002,"ที่เจ้าของเขาไม่ให้ ได้ราคา ๕ มาสก, ๒. แกล้งฆ่ามนุษย์ให้ตาย,"
26,0016,003,๔. อวดอุตตริมนุสสธรรม [ คือธรรมอันยิ่งของมนุษย์ ] ที่ไม่มีในตน.
26,0016,004,ในปาราชิกทั้ง ๔ นั้น ภิกษุผู้มุ่งหวังต่อความปฏิบัติที่แท้จริง
26,0016,005,ควรเข้าใจให้กว้างสักหน่อย จึงจะเป็นประโยชน์แก่ความปฏิบัติได้ดี
26,0016,006,จะได้อธิบายเป็นหมวด ๆ ดังต่อไปนี้.
26,0016,007,สิกขาบทที่ ๑ เสพเมถุน
26,0016,008,เสพเมถุนนั้น คือภิกษุให้นิมิตของตน เข้าไปในวัจจมรรค
26,0016,009,[ ทวารหนัก ] ปัสสาวมรรค [ ทวารเบา ] มุขมรรค [ ช่องปาก ]
26,0016,010,อันใดอันหนึ่งแห่งผู้อื่น ทั้งมนุษย์และสัตว์ดิรัจฉาน ที่ยังไม่ตายหรือ
26,0016,011,ตายแล้ว แต่ทวารยังไม่ทำลายไปเพียงชั่วเมล็ดงาหนึ่ง ด้วยจิตกำหนัด
26,0016,012,และทวารนั้นจะรองจะลาดด้วยวัตถุอันใดอันหนึ่งก็ตาม ไม่รองไม่ลาด
26,0016,013,ก็ตาม เป็นทวารอันสัตว์ไม่ได้กัดเสียโดยมาก หรือผู้อื่นข่มขืนในนิมิต
26,0016,014,ตน และยินดีในอาการทั้ง ๔ คือ :-
26,0016,015,"ก. แรกเข้าไป, ข. เข้าไปแล้ว, ค. หยุดอยู่, ฆ. ชักออก"
26,0016,016,อาการทั้งปวงเหล่านี้ เรียกว่าเสพเมถุน เป็นปาราชิก แต่ถ้าไม่มี
26,0016,017,จิตยินดี ไม่เป็น.
26,0016,018,ประเภทแห่งอาบัติเพราะเสพเมถุน
26,0016,019,๑. วัตถุแห่งอาบัติปาราชิก
26,0016,020,"หญิงเป็นมนุษย์ เป็นดิรัจฉาน มีทวาร ๓ คือ ๑. ทวารหนัก,"
|