File size: 3,548 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 |
Book,Page,LineNumber,Text
42,0024,001,ไร ? พระ ก. ชอบประพฤติเป็นคนลอบลักความลับของผู้อื่น ไป
42,0024,002,ด้อมแอบฟังความที่เขาปิดบังมาก็ดี ไปลักลอบรู้ประโยคหรือเฉลยที่
42,0024,003,เขาสงวน ดังที่ออกสอบในวันนี้ก็ดี จะวางบทปรับโทษเธอในฐาน
42,0024,004,อทินนาทานตามสิกขาบทบัญญัติได้หรือไม่ ? เพราะเหตุไร ?
42,0024,005,ต. สิกขาบทบัญญัติ ท่านเพ่งเฉพาะการลักทรัพย์พัสดุ
42,0024,006,เท่านั้นเป็นอทินนาทาน ไม่ได้เพ่งถึงการลักอย่างอื่น. การที่พระ ก. ไป
42,0024,007,ลอบลักความลับของผู้อื่น ยังวางบทปรับโทษเธอในฐานอทินนาทาน
42,0024,008,คามสิกขาบทบัญญัติยังไม่ได้ เพราะความลับนั้นไม่ใช่เป็นตัวทรัพย์
42,0024,009,พัสดุ แต่ถึงกระนั้น ความประพฤติเช่นนั้น ก็ส่ออากัปปะของเธอเอง
42,0024,010,ว่า เป็นสมณะเช่นไร แม้จะเป็นโจรไม่ท่วมตัว ก็ต้องว่าท่วมขึ้น
42,0024,011,มาถึงคอแล้ว เพราะกิริยานั้นเป็นกิริยาโจรโดยแท้ แต่หากเคราะห์ดี
42,0024,012,ที่พระบัญญัติจำกัดกรรมของกิริยาเสีย จึงยังพอรอดตัว เพียงเป็น
42,0024,013,พระโจร.
42,0024,014,๓/๙/๒๔๖๘
42,0024,015,ถ. ภิกษุมีไถยจิตลักทรัพย์ที่เป็นสังหาริมะ พอทำให้เคลื่อน
42,0024,016,จากที่ก็เป็นอันต้องอาบัติ ส่วนที่ภิกษุรับฝากของมีไถยจิตคิดเอาเสีย
42,0024,017,แม้ทำให้ของนั้นเคลื่อนจากที่ก็ยังไม่ต้องอาบัติ ข้อนี้มีความหมาย
42,0024,018,ต่างกันอย่างไร ?
42,0024,019,ต. มีความหมายต่างกันอย่างนี้ คือที่กำหนดให้เป็นอาบัติด้วย
42,0024,020,ทำให้เคลื่อนจากที่นั้น เพ่งเอาของที่ภิกษุไม่ต้องรับสำนอง คือรับผิด
42,0024,021,หรือสำหรับใช้ในเมื่อหายแล้ว ส่วนของภิกษุรับฝากไว้นั้น ภิกษุต้อง
|