File size: 3,852 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 |
Book,Page,LineNumber,Text
49,0002,001,หลายแห่ง ถึงอย่างนั้น ก็ต้องอาศัยคนอื่นเป็นแม่แรงช่วยสนับสนุน
49,0002,002,เพราะเหตุการณ์เหล่านั้นทั้งหมด เว้นพระสมัยภูสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว
49,0002,003,ไม่มีผู้ใดจะรู้ทั่วถึงทุกอย่างได้ ถึงจะมีบ้างก็เป็นแต่เพียงรู้ผิว ๆ
49,0002,004,ไม่ถึงแก่น แม้พระสารีบุตรเถระปรากฏว่า ท่านเป็นผู้เฉียบแหลมใน
49,0002,005,ทางปัญญา ถึงอย่างนั้น ก็รู้เองเห็นเองไม่ได้ ต้องอาศัยพระอัสสชิ
49,0002,006,เป็นบุรพภาคและพระศาสดาเป็นปริโยสาน เหตุนั้น พระศาสดาจึงได้
49,0002,007,ทรงแสดงธรรมเพื่อปลูกศรัทธาไว้เป็นอเนกประการ ทั้งนี้ก็เพราะ
49,0002,008,ศรัทธาเป็นคุณสมบัติ เป็นหลักของใจที่จะให้บุคคลประกอบการงานไม่
49,0002,009,ท้อถอย เพราะเมื่อมีศรัทธาเป็นหลักของใจแล้ว ย่อมทำใจของบุคคล
49,0002,010,เหล่านั้นไม่ให้ว้าเหว่ในเวลาประกอบกิจ ไม่ผิดกับบุคคลผู้มีเพื่อนเป็น
49,0002,011,ึูคู่สอง แม้จะเป็นเพื่อนร่วมการงานในเวลาประกอบกิจก็ตาม เป็นเพื่อน
49,0002,012,ร่วมทางในเวลาเดินทางก็ตาม ย่อมเป็นเหตุให้บุคคลผู้นั้นมั่นใจใน
49,0002,013,การงาน ไม่หวาดเสียวในหนทางที่เปลี่ยวประกอบด้วยภัยอันตรายต่าง ๆ
49,0002,014,ฉะนั้น ท่านจึงแสดงอานิสงส์ศรัทธาว่า เป็นเพื่อนสองของคน ดัง
49,0002,015,พระพุทธนิพนภาษิตประการต้นว่า
49,0002,016,<B> สทฺธา ทุติยา ปุริสสฺส โหติ</B>
49,0002,017,แปลว่า ศรัทธาเป็นเพื่อนสองของคน ดังนี้ ฯ
49,0002,018,จริงอย่างนั้น เพราะคำว่าศรัทธาในที่นี้ โดยอรรถ ได้แก่
49,0002,019,ความเชื่อ มีวิภาคเป็น ๒ คือ ความเชื่อที่ประกอบด้วยญาณ เรียก
49,0002,020,ว่า ญาณสัมปยุต ประการหนึ่ง ฯ ความเชื่อที่ประกอบด้วยญาณ
49,0002,021,เรียกว่า ญาณวิปปยุต ประการหนึ่ง ฯ ศรัทธาทั้ง ๒ โดยสังเขปนี้
|