File size: 3,432 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 |
Book,Page,LineNumber,Text
05,0002,001,อันมาก ถึงบ้านเวฬุวคามเป็นสถานในเขตเมืองไพศาลีนคร ครั้น
05,0002,002,จวนใกล้วัสสูปนายิกาสมัย ตามวินยานุญาตนิยมแล้ว สมเด็จ
05,0002,003,พระบรมโลกนาถ ตรัสเรียกพระภิกษุสงฆ์ทรงอนุญาตให้จำพรรษา
05,0002,004,"ตามอัธยาศัยว่า ""ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจงจำพรรษา "
05,0002,005,ณ จังหวัดเมืองไพศาลีตามมิตรตามสหายแห่งตน ๆ เถิด ก็แต่เราจะ
05,0002,006,"จำพรรษา ณ บ้านเวฬุวคามตำบลน้อยนี้แล้ว."" ทรงพระอนุญาตให้"
05,0002,007,ภิกษุทั้งหลายจำพรรษาตามผาสุกแห่งตน ๆ ฉะนั้นแล้ว ส่วนพระองค์
05,0002,008,ทรงจำพรรษาอยู่ ณ บ้านเวฬุวคามนั้น.
05,0002,009,ครั้นภายในพรรษกาล สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงพระ
05,0002,010,ประชวรขราพาธกล้า เกิดทุกขเวทนาใกล้มรณชนม์พินาศ ก็แต่พระ
05,0002,011,องค์ดำรงพระสติสัมปชัญญะ อันทุกขเวทนากล้านั้น ไม่เบียดเบียน
05,0002,012,ให้อาดูรเดือดร้อนระส่ำระสายได้ ทรงอดกลั้นซึ่งทุกขเวทนาด้วย
05,0002,013,อธิวาสนขันติคุณ ทรงเห็นว่ายังมิควรที่จะปรินิพพานก่อน จึง
05,0002,014,ประณามขันไล่บำบัดอาพาธพยาธิทุกข์นั้นเสียให้ระงับสงบไป ด้วย
05,0002,015,ความเพียรอิทธิบาทภาวนา. ครั้งดำรงพระกายเป็นปกติระงับขราพาธ<SUP>๑</SUP>
05,0002,016,นั้นแล้ว วันหนึ่งเสด็จทรงนั่งเหนือพระพุทธอาสน์ ซึ่งปูลาด ณ ร่มเงา
05,0002,017,แห่งพระวิหาร พระอานนทเถระเข้าไปเฝ้าถวายอภิวาทนมัสการ แล้ว
05,0002,018,"กราบทูลว่า ""ข้าพระองค์ได้เห็นความผาสุกแห่งพระผู้มีพระภาคเจ้า"
05,0002,019,แล้ว ความที่ทนทานอดกลั้นแห่งพระผู้มีพระภาคเจ้า ข้าพระองค์
|