File size: 4,074 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 |
Book,Page,LineNumber,Text
11,0027,001,เป็นปัจจัยแห่งความถือมั่นนั้น เป็นเหตุให้ทุกข์นั้นเกิด ความดับแห่ง
11,0027,002,ทุกข์ที่เป็นผลนั้น ย่อมมีเพราะความดับแห่งตัณหาที่เป็นเหตุ ปัญญา
11,0027,003,อันเห็นชอบพร้อมด้วยองค์ที่เป็นบริวาร คือ ความดำริชอบ วาจาชอบ
11,0027,004,การงานชอบ เลี้ยงชีวิตชอบ ความเพียรชอบ ระลึกชอบ ตั้งใจไว้
11,0027,005,ชอบ เป็นทางให้ถึงความดับทุกข์ และทรงกำหนดรู้อาสวะ คือ
11,0027,006,กิเลสที่ไหลดองอยู่ในสันดาน เหตุให้เกิดอาสวะ ความดับอาสวะ
11,0027,007,และข้อปฏิบัติเป็นทางให้ถึงความดับอาสวะ แจ้งชัดตามเป็นจริงแล้ว
11,0027,008,อย่างไร เมื่อระองค์ทรงรู้เห็นอย่างนี้ จิตก็พ้นจากอาสวะทั้งปวง
11,0027,009,ไม่ถือมั่น ข้อนี้เป็นวิทยาที่ ๓ พรองค์ได้ตรัสรู้แล้วโดยลำพังพระองค์
11,0027,010,เอง ในยามเป็นที่สุดแห่งราตรีนั้น กำจัดอวิทยาความไม่รู้แจ้ง ที่เป็น
11,0027,011,เหตุให้หลงมืดในอริยสัจทั้ง ๔ เสียได้ วิทยา ๓ อย่างนี้ พระองค์
11,0027,012,ได้ตรัสรู้แล้วในราตรีแห่งวิสาขบุรณมีดิถีเพ็ญ พระจันทร์เต็มดวง
11,0027,013,เสวยวิสาขนักษัตรฤกษ์ ที่ใต้ร่มไม้อัสสัตถพฤกษ์โพธิ์ใบ เพราะตรัสรู้
11,0027,014,วิทยา ๓ อย่างนี้ได้ โดยลำพังพระองค์เองแล้ว ทำจิตให้พ้นจาก
11,0027,015,กิเลสอาสวะได้สิ้นเชิง พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงได้พระนามโดยคุณนิมิต
11,0027,016,ว่า อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ แปลว่า ผู้ไกล ผู้ควร ผู้ตรัสรู้แล้วเอง
11,0027,017,โดยชอบ ข้อว่าพระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นผู้ไกล ผู้ควรนั้น เพราะไกล
11,0027,018,จากกิเลสอาสวะ ๆ ใด ที่พระองค์ละได้ขาดแล้ว กิเลสอาสวะเหล่านั้น
11,0027,019,ไม่เกิดขึ้นครอบงำจิตได้อีก พระองค์ห่างไกลจากทุจริต ความ
11,0027,020,ประพฤติชั่วด้วยกาย วาจา ใจ ไม่ทรงประพฤติแม้ในที่ลับ มี
11,0027,021,พระหฤทัยเสมออยู่เช่นนั้น ไม่ยินดีในโลกธรรมซึ่งเป็นส่วนอันบุคคล
|