File size: 3,747 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 |
Book,Page,LineNumber,Text
23,0050,001,๘๔. อาโรคฺยปรมา ลาภา. [ ๑๘๖ ]
23,0050,002,ความไม่มีโรคเป็นลาภอย่างยิ่ง.
23,0050,003,คนเราชื่อว่ามีโรคประจำตัวอยู่เสมอทุกวัน เช่น ต้องผลัด
23,0050,004,เปลี่ยนอิริยาบถเนือง ๆ หาไม่ร่างกายก็ไม่ผาสุก นี้ก็เพราะมีโรค
23,0050,005,อยู่เสมอ และต้องบริโภคอาหารบำบัดความหิวอยู่ทุก ๆ วัน ละหลาย
23,0050,006,หน นี้ก็เพราะมีโรคอยู่เสมอ โรคคือความหิวจัดว่าเป็นโรคอย่าง
23,0050,007,สำคัญเสียอีก ดังพระพุทธภาษิตว่า ชิจฺฉา ปรมา โรคา ความ
23,0050,008,หิวเป็นโรคอย่างยิ่ง ดังนี้. หาความไม่มีโรคไม่ได้. พระพุทธ-
23,0050,009,ภาษิตว่า ความหาโรคมิได้ ชื่อว่าเป็นลาภอย่างยิ่งนี้ จะพึงมีอย่างไรได้
23,0050,010,แต่พระพุทธภาษิตนี้หาประสงค์อย่างนั้นไม่. แบ่งโรคเป็น ๒ ประเภท
23,0050,011,โรคเล็กน้อย พอทนทำกิจการอะไรได้อย่างหนึ่ง โรคหนักมาก ถึง
23,0050,012,ล้มหมอนนอนเสื่อ หรือไม่ถึงเช่นนั้นแต่ทำกิจการอะไรไม่ได้อย่างหนึ่ง
23,0050,013,โรคคือหิวนั้น จะจัดว่าเป็นโรคหนักมากก็ตาม เพราะปล่อยให้หิว
23,0050,014,อยู่อย่างนั้นก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน และไม่แต่เท่านั้น พลอยเป็น
23,0050,015,ปัจจัยให้เกิดโรคหนักอย่างอื่นได้ด้วย. เมื่อบุคคลไร้โรคาพาธ
23,0050,016,อย่างหนักถึงกับล้มหมอนนอนเสื่อ หรือไม่ถึงปานนั้น แต่ทำอะไร
23,0050,017,ไม่ได้ นับว่าความหาโรคมิได้ พระพุทธภาษิตนี้ ประสงค์ความ
23,0050,018,อย่างนี้. เมื่อบุคคลหาโรคเช่นนั้นมิได้แล้ว ก็มีโอกาสได้ประกอบ
23,0050,019,การหาเลี้ยงชีพหรือรับราชการสะดวกไม่ขัดข้อง ก็จะเจริญด้วยลาภ
23,0050,020,ยศ ความสุข และมีโอกาสได้บำเพ็ญบุญกุศลสัมมาปฏิบัติสะดวก
23,0050,021,ควรแก่ศรัทธาและความเพียรของตน ก็จะได้เสวยผล คือความ
|