File size: 3,674 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 |
Book,Page,LineNumber,Text
25,0041,001,สูงขึ้นกว่าเดิม. เมื่อครั้งพระผู้มีพระภาคเจ้าปรินิพพานแล้ว พระสาวก
25,0041,002,ได้ทำสังคายนากันด้วยภาษามคธหรือภาษาพื้นเมือง แต่ได้เลือกคัด
25,0041,003,ภาษาที่เป็นที่นิยมในสมัยนั้น เช่นภาษาไทยกรุงเทพ ฯ เป็นที่นิยมของ
25,0041,004,คนไทยทุกภาคในบัดนี้. ต่อมาภายหลังภาษาพื้นเมืองได้เปลี่ยนแปลง
25,0041,005,ไปตามสมัย ส่วนภาษาที่จดจำพุทธพจน์มิได้เปลี่ยนตามไปด้วย จึง
25,0041,006,"เกิดมีชื่อขึ้นอีกอย่างหนึ่งว่า คำบาลี หรือภาษาบาลี, แปลว่า ภาษา"
25,0041,007,มีระเบียบแบบแผน.
25,0041,008,ในกาลต่อมา พุทธศาสนาได้ใช้ภาษาบาลีนี้เป็นภาษาพระคัมภีร์
25,0041,009,สืบมาจนบัดนี้. ส่วนที่พูดกันตามธรรมดา คงใช้ภาษาพื้นเมืองตาม
25,0041,010,เดิม. ที่ศิลาจารึกของพระเจ้าอโศก ก็ปรากฏว่าได้ใช้ภาษาปรากฤต
25,0041,011,หรือมาคธี เพื่อให้ผู้อ่าน ๆ ได้ง่ายอย่างสาธารณะทั่วไป. จึงอาจ
25,0041,012,กล่าวได้ว่า ภาษาสํสกฤตสำหรับพระเวทหรือพวกพราหมณ์มาแต่
25,0041,013,"ดึกดำบรรพ์ สมกับที่เป็นพวกถือวรรณะจัด, ภาษาปรากฤตสำหรับ"
25,0041,014,ศาสนาอื่น ๆ เช่นศาสนาไชน (เดียรถีย์) อันเกิดภายหลัง.
25,0041,015,ภาษาที่นำสืบกันมาตลอดหลายพันปี หรือที่เรียกว่าปรากฤตใน
25,0041,016,ที่นี้นั้น ยังคงเหลือเป็นมฤดกตกทอดมาจนบัดนี้ก็มี เช่นภาษาฮินดู
25,0041,017,ก็เป็นแขนงหนึ่งของภาษานั้น.
25,0041,018,ตัวอักษร ในยุคก่อนอารยันหรืออริยกะเข้าอินเดีย ไม่ปรากฏ
25,0041,019,ว่ามีอักษรใช้ในอินเดีย. ประวัติศาสตร์ยืนยันว่า พวกโฟนิเชียน
25,0041,020,(Bhoenicians) หรือบาบิโลเนียน (Babylonian) เป็นพวกที่
25,0041,021,"รู้จักใช้อักษรก่อนชาติอื่นซึ่งอยู่แถบอาเซียตะวันตกด้วยกัน, เมื่อพวก"
|