File size: 3,091 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 |
Book,Page,LineNumber,Text
50,0003,001,สันนิษฐานเอาบ้าง เป็นไปตามความเคยชินเชื่อถือกันบ้าง แล้วก็
50,0003,002,เอามาปนคละไว้กับสัทธรรมที่แท้ ต่อมาใคร่ไม่ทันได้พิจารณา พอ
50,0003,003,เห็นเข้าหรือได้ยินเจ้า ก็พาให้เข้าใจว่าเป็นสัทธรรมแท้ เลยจำกัน
50,0003,004,ต่อ ๆ มาอีก นี่แลสัทธรรมปฏิรูป มีทางที่จะเกิดขึ้นด้วยอาการ
50,0003,005,อย่างนี้.
50,0003,006,ส.ป.
50,0003,007,ถ. ในที่มาบางแห่งท่านกล่าวไว้ว่า สัทธรรมปฏิรูปยังไม่มี
50,0003,008,เพียงใด พระสัทธรรมก็ยังทรงอยู่เพียงนั้น เมื่อสัทธรรมปฏิรูปเกิด
50,0003,009,ขึ้น พระสัทธรรมย่อมอันตรธาน ท่านทั้งหมายทราบหรือไม่ว่า ใคร
50,0003,010,อย่างนี้.
50,0003,011,ต. พอทราบบ้าง. โมฆบุรุษ คือบุรุษเปล่าในพระศาสนานี้
50,0003,012,นั่นเอง เป็นผู้ยังพระสัทธรรมให้อันตรธาน.
50,0003,013,ส.ป.
50,0003,014,ถ. มีพระบาลีว่า อตฺถมญฺญาย ธมฺมมญฺญาาย ธมฺมานุธมฺม-
50,0003,015,ปฏิปนฺโน โหติ รู้อรรถทั่วถึงแล้ว รู้ธรรมทั่วถึงแล้ว ย่อมเป็นผู้
50,0003,016,ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม นี้ท่านประสงค์ความอย่างไร ? จงแสดง
50,0003,017,ต. ท่านประสงค์ความว่า ผู้ที่จะชื่อว่าเป็นผู้ปฏิบัติธรรมสมควร
50,0003,018,แก่ธรรมนั้น ต้องเป็นผู้รู้อรรถรู้ธรรมทั่วถึง การที่จะรู้ได้เช่นนั้น
50,0003,019,ต้องอาศัยการศึกษาโดยใช้ความวิจารณ์ในธรรมนั้น ๆ ในถ่องแท้
50,0003,020,ให้รู้พร้อมทั้งความหมายและเหตุผล แล้วน้อมนำมาปฏิบัติ นี้ย่อม
|