| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 03,043,001,ล่วงไปแล้ว ทั้งส่วนยังเป็นไปอยู่ คนผู้ไม่ได้เคยสดับย่อมเห็นเป็นสิ่ง | |
| 03,043,002,"เป็นอัน เป็นผู้เป็นคน และหลงรักลงชังในขันธ์นั้น, เหมือนคน" | |
| 03,043,003,ผู้ไม่ได้เป็นช่าง เห็นเป็นแต่รถแต่เรือน ถึงจะรู้บ้างก็ยังหยาบ. | |
| 03,043,004,ต่อนายช่างจึงจะเล็งเห็นละเอียดลงไปถึงสัมภาระ. ญาณนี้ย่อมนำ | |
| 03,043,005,[ กำจัด ] ความหลงในขันธ์อันเป็นเหตุรักหรือชังเสีย. | |
| 03,043,006,ญาณที่ ๒ ให้หยั่งรู้ว่าขันธ์นั้นแล ย่อมเป็นไปตามอำนาจแห่ง | |
| 03,043,007,"ธรรมดา, มีอันคุมกันเข้าเป็นสัตว์เป็นบุคคล แล้วภายหลังสลาย" | |
| 03,043,008,"จากกัน เป็นอย่างนี้เหมือนกันทั้งหมด, แต่ถึงอย่างนั้น ยังดีเลว" | |
| 03,043,009,"งามไม่งาม ได้สุขได้ทุกข์ต่างกันอยู่, เป็นอย่างนี้เพราะกรรมที่ทำ." | |
| 03,043,010,ญาณนี้ย่อมนำ [ กำจัด ] ความหลงในคติแห่งขันธ์อันเป็นเหตุสำคัญ | |
| 03,043,011,ผิดด้วยประการต่าง ๆ เสีย. | |
| 03,043,012,ญาณที่ ๓ ให้หยั่งรู้ขันธ์พร้อมทั้งอาการโดยความเป็นเหตุและ | |
| 03,043,013,"ผลเนื่องประพันธ์กันไป, สภาวะอย่างหนึ่งเป็นผลเกิดแต่เหตุอย่างหนึ่ง" | |
| 03,043,014,แล้ว ซ้ำเป็นเหตุยังผลอย่างอื่นให้เกิดต่อไปอีกเล่า เหมือนลูกโซ่เกี่ยว | |
| 03,043,015,"คล้องกันเป็นสาย, บรรยายนี้เรียกปฏิจจสมุปบาท.<SUP>๑</SUP> ญาณนี้ย่อมนำ" | |
| 03,043,016,[ กำจัด ] ความหลงในธรรมดาเป็นเหตุเพลินในขันธ์อันประณีตเสีย | |
| 03,043,017,ที่ท่านแสดงว่าเห็นอริยสัจ ๔ มีทุกข์เป็นต้น และเป็นเหตุถึงความ | |
| 03,043,018,บริสุทธิ์สิ้นเชิง ที่ท่านแสดงว่าสิ้นอาสวะทั้งปวง. | |
| 03,043,019,ฝ่ายพระอาจารย์ผู้รจนาอรรถกถา แสดงธรรมพิเศษที่พระองค์ | |