| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 06,0014,001,"""เป็นปาจิตติยะ เพราะดื่มน้ำเมา คือสุราเมรัย"" ดังนี้ รูปความหาได้บ่งถึง " | |
| 06,0014,002,"เจตนาไม่ เช่นนี้เป็นอจิตตกะ. คำว่า ""แกล้ง"" หรือ ""รู้อยู่"" เป็นต้น " | |
| 06,0014,003,มีใจสิกขาบทใด อาบัติเพราะล่วงสิกขาบทนั้น เป็นสจิตตกะ เช่น | |
| 06,0014,004,"สำนวนแห่งสิกขาบทหนึ่งว่า ""ภิกษุใดแกล้งก่อความรำคาญแก่ภิกษุอื่น" | |
| 06,0014,005,ด้วยคิดว่า ด้วยอุบายนี้ความไม่ผาสุกจัดมีแก่เธอแม้ครู่หนึ่ง ต้องปาจิต- | |
| 06,0014,006,"ติยะ"" แห่งอีกสิกขาบทหนึ่งว่า ""ภิกษุใด รู้อยู่ ชักชวนแล้วเดินทาง " | |
| 06,0014,007,กับพวกพ่อคาเกวียน หรือตั่ง ผู้ลักลอบภาษี โดยที่สุดแม้สิ้น | |
| 06,0014,008,"ระยะบ้านหนึ่งต้องปาจิตติยะ"" ดังนี้ เป็นสจิตตกะ. ในสิกขาบทใด" | |
| 06,0014,009,คำเช่นนั้นไม่มี และรูปความไม่ได้บ่งชัด อาบัติเพราะล่วงสิกขาบทนั้น | |
| 06,0014,010,เป็นอจิตตกะ. เช่นสำนวนแห่งสิกขาบทต่อข้อหลังนั้นว่า ภิกษุใด | |
| 06,0014,011,ชักชวนแล้วเดินทางกับมาตุคาม คือหญิงชาวบ้าน โดยที่สุดแม้สิ้น | |
| 06,0014,012,"ระยะบ้านหนึ่ง ต้องปาจิตติยะ"" ดังนี้ เป็นอจิตตกะ. สันนิษฐาน" | |
| 06,0014,013,ตามโวหารเช่นนี้ ถ้าถ้อยคำแห่งสิกขาบทตกหล่นมาแต่เดิมก็ดี จำทรง | |
| 06,0014,014,พลาดไปในระหว่างก็ดี ความสันนิษฐานนั้นอาจผิดไปก็ได้. นี้เป็น | |
| 06,0014,015,มูลแห่งความฟั่นเฝือของอาบัติ อันเป็นอจิตตกะและสจิตตกะ. | |
| 06,0014,016,ความผิดของคน ใช่ว่าจะมีเพราะทำเท่านั้นก็หาไม่ บางทีอาจ | |
| 06,0014,017,มีเพราะไม่ทำก็ได้ เช่นถูกเกณฑ์ไปทัพ แต่ไม่ไป เช่นนี้ ความผิด | |
| 06,0014,018,ย่อมมีเหมือนกัน ข้อนี้ฉันใด อาบัติก็เป็นฉันนั้น ต้องเพราะไม่ทำก็มี | |
| 06,0014,019,เช่นเห็นของที่เขาลืมไว้ในที่อยู่ของตนแล้ว ไม่เก็บไว้ให้เจ้าของเขา | |
| 06,0014,020,พระอรรถกถาจารย์ถือเอาอธิบายนี้ กล่าวพรรณนาไว้โดยละเอียด | |
| 06,0014,021,แต่เกินต้องการในที่นี้ ผู้ใคร่จะรู้จงค้นดูในบุพพสิกขาววัณณนานั้นเถิด. | |