dhamma-scholar-book / 13 /130006.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
raw
history blame
3.7 kB
Book,Page,LineNumber,Text
13,0006,001,จีนคงเคยได้ใช้มาแล้ว พวกงิ้วเล่นเรื่องโบราณจึงเขียนหน้า. ย้อม
13,0006,002,ตัวนั้น พึงเห็นเช่นทาขมิ้น. ข้อเหล่านี้ ห้ามเฉพาะเพื่อทำให้สวย
13,0006,003,อาพาธเช่นเป็นโรคที่ผิว จะทายาเป็นต้นว่าไพลได้อยู่ ในบาลีกล่าว
13,0006,004,ไว้เฉพาะหน้า แม้ตัวก็เหมือนกัน.
13,0006,005,ข้อ ๑ อย่าพึงแต่งเครื่องประดับต่าง ๆ เป็นต้นว่า ตุ้มหู
13,0006,006,สายสร้อย สร้อยคอ สร้อยเอง เข็มขัด บานพับ [ สำหรับรัดแขน ]
13,0006,007,กำไลมือ และแหวน.
13,0006,008,ข้อ ๑ อย่าพึงส่องดูเงาหน้าในกระจงหรือในวัตถุอื่น อาพาธ
13,0006,009,เป็นแผลที่หน้า จะส่องดูแผลเพื่อตรวจหรือเพื่อทายา ปิดยา ได้อยู่.
13,0006,010,ครั้งยังไม่มีกระจกเงา เขาทำแผ่นทองเหลืองกลมขัดชัดเงาจน
13,0006,011,ส่องเห็น เรียกว่าแว่น ใช้ส่องดูเงาหน้า ในแว่นนี้บ้าง ในน้ำบ้าง
13,0006,012,ในบาลีจึงกล่าวห้ามไม่ให้ส่องดูเงาหน้าในของเช่นนั้น. การส่องเงา
13,0006,013,หน้านี้เนื่องในการแต่งตัวนั้นเอง ห้ามแต่งตัวแล้ว จึงห้ามส่องเงา
13,0006,014,หน้าด้วย ทรงอนุญาตให้ส่องได้เมื่ออาพาธ ชื่อว่าทรงอนุญาตให้
13,0006,015,ส่องเพื่อทำธุระได้ เพราะเหตุนั้น จะส่องกระจกโกนหนวดโกนผม
13,0006,016,ที่ตนทำเองเพื่อสะดวก เห็นไม่มีโทษ แต่ไม่ส่องก็ทำได้เหมือนกัน.
13,0006,017,ข้อ ๑ อย่าพึงเปลือยกายในที่ไม่บังควร ในเวลาไม่บังควร
13,0006,018,ถ้าเปลือยเป็นวัตรเอาอย่างเดียรถีย์ ต้องถุลลัจจัย ถ้าเปลือยทำกิจ
13,0006,019,แก่กัน คือ ไหว้ รับไหว้ ทำบริกรรม ให้ของ รับของ และ
13,0006,020,เปลือยในเวลาฉัน ในเวลาดื่ม ต้องทุกกฏ. แต่ในเรือนไฟและในน้ำ
13,0006,021,ทรงอนุญาตให้เปลือยกายได้ จะทำบริกรรม คือ นวดฟั้นหรือประคบ