|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
13,0035,001,เดียวกัน มีคันหรือสายหย่อน จุ่มลงในน้ำยกขึ้น รองน้ำที่ไหล
|
|
13,0035,002,ลงจากผ้านั้นก็ยังมี.
|
|
13,0035,003,มีดโกนพร้อมทั้งฝัก หินสำหรับลับ กับเครื่องสะบัด เป็นของ
|
|
13,0035,004,ทรงพระอนุญาตไว้สำหรับปลงผม ปลงหนวด ไม่นับว่าศัสตรา แต่
|
|
13,0035,005,ยกภิกษุผู้เคยเป็นช่างกัลบก คือเป็นไส้หู้มาก่อนบวช ห้ามไม่ให้ภิกษุ
|
|
13,0035,006,เช่นนั้นมีมีดโกนไว้สำหรับตัว. ข้อนี้เข้าใจว่า ชะรอยจะตัดเครื่องมือ
|
|
13,0035,007,สำหรับหากินเดิมเสีย จะได้สิ้นกังวล ไม่หวนนึกถึงกาลหนหลัง และ
|
|
13,0035,008,จะได้ตั้งหน้าบำเพ็ญสมณธรรม.
|
|
13,0035,009,ร่มในบาลีไม่ได้ระบุไว้ว่าเป็นของชนิดไรบ้าง แต่ในอรรถกถา
|
|
13,0035,010,ห้ามไม่ให้ใช้ของกาววาว เช่นร่มปักด้วยไหมสีต่าง ๆ และร่มมี
|
|
13,0035,011,ระบายเป็นเฟื่อง ควรใช้แต่ของที่ทำเรียบ ๆ ทรงอนุญาตให้ใช้ได้
|
|
13,0035,012,ในอารามและอุปจารแห่งอาราม ห้ามไม่ให้กั้นร่มเข้าบ้าน หรือกั้น
|
|
13,0035,013,เดินตามถนนหนทางในละแวกบ้าน เว้นไว้แต่เจ็บไข้ไม่สบาย ถูก
|
|
13,0035,014,แดดฝนอาพาธจะกำเริบ เช่นปวดศีรษะ เช่นนี้ กั้นร่มเข้าบ้านได้
|
|
13,0035,015,ในชั้นอรรถกถาผ่อนให้ว่า กั้นเพื่อกันจีวรเปียกในเวลาฝนตก กั้น
|
|
13,0035,016,เพื่อป้องกันภัย กั้นเพื่อรักษาตัว [ เช่นในคราวแดดจัด ] ได้อยู่.
|
|
13,0035,017,รองเท้า มีชื่อ ๒ ชนิด เรียกว่าปาทุกา ๑ อุปาหนา ๑.
|
|
13,0035,018,ปาทุกานั้น น่าจะได้แก่รองเท้ามีส้น มีรองเท้าไม้เป็นตัวอย่าง ท่าน
|
|
13,0035,019,จึงแปลเป็นคำไทยว่า เขียงเท้า. แต่ในบาลีเรียกรองเท้าชนิดอื่นด้วย
|
|
13,0035,020,หรือรองเท้าเช่นนั้นเป็นนของทีส้นด้วย ก็หารู้ไม่ ปาทุกาที่ระบุชื่อไว้
|
|
13,0035,021,ในบาลี คือเขียงเท้าที่ทำด้วยไม้ ทำด้วยทอง ทำด้วยเงิน ประดับ
|
|
|
