| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0039,001,เก้าอี้มีแขน เรียกว่า สัตตังคะ แปลว่า อาสนะมีองค์ ๗ คือเท้า ๔ | |
| 13,0039,002,"พนัก ๓ สูงก็ใช้ได้ เป็นของทรงอนุญาต, ม้ามีพนักหลังอย่างเดียว" | |
| 13,0039,003,เรียกว่า ปัญจังคะ ได้แก่เก้าอี้ไม่มีแขน ไม่ได้กล่าวถึง แต่เป็น | |
| 13,0039,004,ของอนุโลมสัตตังคะ สูงก็เห็นว่าใช้ได้เหมือนกัน. ฟูกเตียง คือที่ | |
| 13,0039,005,นอน ฟูกตั่ง คือเบาะ เป็นของทรงอนุญาต แต่ห้ามไม่ให้ใช้ของ | |
| 13,0039,006,ยัดนุ่น [ สำลีก็นับเข้าในนุ่น ] ฟูกที่ควรใช้ได้ ๕ อย่าง คือฟูกยัด | |
| 13,0039,007,ด้วยขนแกะ ๑ ฟูกยัดด้วยท่อนผ้าหรือเศษผ้า ๑ ฟูกยัดด้วยเปลือก | |
| 13,0039,008,"ไม้ ๑ ฟูกยัดด้วยหญ้า ๑ ฟูกยัดด้วยใบไม้ ๑, เปลือกฟูกนั้น ผ้ามี" | |
| 13,0039,009,กำหนด ๖ อย่าง เช่นจีวร ใช้ได้. ขนปีกแห่งนก และขนสัตว์ ๔ เท้า | |
| 13,0039,010,อย่างอื่น ยกผมขนมนุษย์เสีย อนุโลมขนแกะ ฟูกยัดด้วยขนเหล่านี้ | |
| 13,0039,011,ก็ใช้ได้. ใบไม้นั้น ใช้ได้ทุกอย่าง เว้นแต่ในพิมเสนล้วน ที่ห้ามไว้ | |
| 13,0039,012,ในอรรถกถา แต่ปนของอื่นท่านอนุญาต. ผมขนมนุษย์ท่านห้ามนั้น | |
| 13,0039,013,เพื่อจะป้องกันผมขนคนเป็นโรค อันจะติดกันได้กระมัง. ส่วนใบ | |
| 13,0039,014,พิมเสน ท่านห้ามเพราะมีกลิ่นร้อนกระมัง. เสียงก็ดี ตั่งก็ดี เป็น | |
| 13,0039,015,ของหุ้มคือเก้าอี้เบาะก็ใช้ได้ แต่ใช้ไส้ที่เป็นกัปปิยะ. เตียงก็ดี ที่นอน | |
| 13,0039,016,"ก็ดี ที่เป็นของใหญ่ ห้ามไม่ให้ใช้, แต่จะใหญ่เท่าไรท่านไม่ได้" | |
| 13,0039,017,กำหนดไว้. ข้าพเจ้าสันนิษฐานเอาเองว่า ใหญ่นอนได้ ๒ คน ภิกษุ | |
| 13,0039,018,เป็นพรหมจารี ใช้ของสำหรับคนคู่นอนไม่สมควร เพราะเหตุนี้ | |
| 13,0039,019,กระมัง ท่านจึงห้าม. หมอนหนุนศีรษะ ทรงอนุญาตให้ยัดนุ่นได้ แต่ | |
| 13,0039,020,ให้มีประมาณพอศีรษะ คือเป็นหมอนหนุนได้ศีรษะเดียวไม่ถึง ๒ | |
| 13,0039,021,"ห้ามไม่ให้ใช้หมอนใหญ่กึ่งกาย, หมอนข้างห้ามไม่ให้ใช้ ชะรอย" | |