| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 17,0012,001,กุลบุตรผู้มีศรัทธาถึงพร้อมด้วยศีลแล้ว และเจริญด้วยคุณสมบัติและ | |
| 17,0012,002,วิบากสมบัติ ฉันนั้น | |
| 17,0012,003,<B>ตฺยสฺส สีลวโต สีลํ จาคํ สุจริตานิ จ</B> | |
| 17,0012,004,ชนเหล่านั้นที่เป็นผู้มีปัญญา ได้เห็นศีลบริจาคและสุจริต ของกุลบุตรผู้ | |
| 17,0012,005,มีศีลเป็นตัวอย่าง ก็ย่อมจะนิยมกระทำตาม <B>อิธ ธมฺมํ จริตฺวาน</B> | |
| 17,0012,006,ครั้นประพฤติธรรมสุจริตอันจำนำไปสู่สวรรค์สุคติดังนั้นแล้ว ผู้ที่ยัง | |
| 17,0012,007,ใคร่กามคุณารมณ์ ย่อมจะเพลิดเพลินบันเทิงอยู่ในเทวโลก. ความตั้ง | |
| 17,0012,008,ตนไว้ในคุณที่ชอบนั้น เป็นเหตุยังตนและผู้อนุวัตรตามให้บรรลุความ | |
| 17,0012,009,เจริญทั้งในอิธโลกและปรโลกฉะนี้ สมเด็จพระสุคตมหามุนีจึงตรัสว่า | |
| 17,0012,010,เป็นสมาบัติจักรและมงคลอันสูงสุดดุจปุพเพกตปุญญตา อีกประการหนึ่ง | |
| 17,0012,011,พระคุณข้อนี้นับว่า เป็นอัตตสัมมาปณิธิ มงคลวิเสสที่ ๒. | |
| 17,0012,012,พระราชจริยารัฏฐาภิปาลโนบายนั้น ปันเป็น ๒ แผนก คือ ฝ่าย | |
| 17,0012,013,พุทธจักรและราชอาณาจักร แม้เพียงข้อเดียวนี้ ก็ยากที่จะพรรณนา | |
| 17,0012,014,ให้จบลงในกถามรรคกัณฑ์นี้ จะรับพระราชทานบรรยายแต่การที่ได้ | |
| 17,0012,015,เป็นไปในขวบหลัง ตั้งแต่กันยายน ร. ศ. ๑๑๘ ถึง สิงหาคม ร. ศ. ๑๑๙ | |
| 17,0012,016,เท่านั้น. ฝ่ายพระพุทธจักรได้ทรงอาราธนาพระราชาคณะผู้มีปรีชา | |
| 17,0012,017,ทรงคุณธรรมสามารถ ให้ออกไปจัดการคณะสงฆ์ในมณฑลหัวเมือง | |
| 17,0012,018,นับเนื่องในการจัดธรรมิการักขา เป็นหน้าที่ของพระมหากษัตริย์เจ้า | |
| 17,0012,019,มาแต่ครั้งโบราณกาลเป็นอปริหานิยปฏิบัติ อนุวัตรตามพระบรม- | |
| 17,0012,020,พุทโธวาทตรัสสอนเหล่ากษัตริย์ลิจฉวี ให้เอาพระหฤทัยเอื้อเฟื้อ | |