| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 17,0025,001,เป็นลำดับไป ในที่นี้จะพรรณนาแต่เพียงการกุศลสมาทาปนะ คือการ | |
| 17,0025,002,ชักชวนในกุศลจริยา. สมเด็จบรมพิตรพระราชสมภารเจ้า ตั้งพระ | |
| 17,0025,003,ราชหฤทัยทรงแสวงหาประโยชน์ เพื่ออเนกชนนิกรข้าขอบขัณฑสีมา | |
| 17,0025,004,อยู่เป็นนิตย์ นอกจากทรงบำเพ็ญราชกิจส่วนรัฏฐาภิปาลโนบาย ก็ยัง | |
| 17,0025,005,ทรงขวนขวายชักชวนให้ประกอบกิจปราศจากโทษ เพื่อได้ประสบ | |
| 17,0025,006,สุขประโยชน์ตามสมควรแก่กาลสมัย อันจะพึงมีอีกส่วนหนึ่งต่างหาก | |
| 17,0025,007,เมื่อทรงบำเพ็ญพระราชกุศลทานบริจาค ได้พระราชทานโอกาสแก่ | |
| 17,0025,008,พระราชวงศานุวงศ์ข้าทูลละอองธุลีพระบาทตลอดถึงราษฎร ให้ได้ | |
| 17,0025,009,ช่องโดยเสด็จในการพระราชกุศลเนือง ๆ มา ทรงแสดงพระราช- | |
| 17,0025,010,อัธยาศัยเผื่อแผ่ทั่วไปในประชุมชน ตามเยี่ยงอย่างของมรรคนายก | |
| 17,0025,011,ผู้มีจิตโอบอ้อมอารี เมื่อบำเพ็ญทานด้วยตน ย่อมชักชวนชนอื่น | |
| 17,0025,012,ให้บำเพ็ญด้วย ดังที่สรรเสริญไว้ในเรื่องต่าง ๆ โดยอนุรูปแก่เหตุว่า | |
| 17,0025,013,<B>เอโก อตฺตนา จ เทติ ปรญฺจ สมาทเปติ โส นิพฺพตฺต- | |
| 17,0025,014,นิพฺพตฺตฏฺาเน โภคสมฺปทญฺจ ลภติ ปริวารสมฺปทญฺจ</B> ความ | |
| 17,0025,015,ว่า ทายกผู้หนึ่งย่อมให้ทานด้วยตนเองด้วย ย่อมชักชวนผู้อื่นด้วย | |
| 17,0025,016,ทายกผู้นั้นจะได้โภคสมบัติทั้งบริวารสมบัติ ในที่แห่งตนเกิดแล้วและ | |
| 17,0025,017,เกิดแล้ว ดังนี้. มหาชนได้พึ่งพระบารมีแล้วและเจริญด้วยกุศลสุจริต | |
| 17,0025,018,สมด้วยภาษิตว่า | |
| 17,0025,019,<B>ยถา หิ ปพฺพโต เสโล อรญฺสฺมึ พฺรหาวเน</B> | |
| 17,0025,020,เป็นต้น ความว่า ภูเขาศิลามีอยู่ในป่าใหญ่ หมู่ไม้ได้อาศัยภูเขานั้น | |
| 17,0025,021,เจริญงอกงามใหญ่โตอยู่ในป่า ฉันใด. | |