| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 17,0027,001,และเพิ่มพูนให้บริบูรณ์ขึ้น ทรงแนะนำให้บุคคลมีแก่ใจรับเป็นมรรค- | |
| 17,0027,002,นายกดูแลและปฏิบัติพระอาราม นี้พระราชกุศลส่วนเวยยาวัจจมัย | |
| 17,0027,003,บุญกิริยาวัตถุ เกิดแต่ความขวนขวายในกิจที่ชอบ เป็นเครื่องเจริญ | |
| 17,0027,004,บุญราศีแก่ผู้ประกอบ ดังแสดงในกาลทานสูตร<SUP>๑</SUP>คาถาว่า | |
| 17,0027,005,<B>เย ตตฺถ อนุโมทนฺติ เวยฺยาวจฺจํ กโรนฺติ วา | |
| 17,0027,006,น เตน ทกฺขิณา โอนา เตปิ ปุญฺสฺส ภาคิโน</B> | |
| 17,0027,007,ความว่า ชนทั้งหลายได้มีจิตเบิกบานอนุโมทนาก็ดี ช่วยกระทำ | |
| 17,0027,008,ความขวนขวายก็ดี ในทานนั้น ทักขิณาก็มิได้บกพร่องไป เพราะ | |
| 17,0027,009,เหตุมีผู้อนุโมทนาและช่วยขวนขวายนั้น ส่วนชนทั้งหลายนั้นย่อม | |
| 17,0027,010,ได้ส่วนบุญเพราะการที่ตนได้อนุโมทนาและช่วยขวนขวายนั้นเอง อีก | |
| 17,0027,011,ประการหนึ่ง เป็นคุณกระทำบุคคลให้เป็นที่พึ่งแก่ผู้อื่น แสดงไว้ใน | |
| 17,0027,012,นาถกรณธรรมสูตร<SUP>๒</SUP> ยกภิกษุขึ้นเป็นที่ตั้งว่า <B>ยมฺปิ ภิกฺขเว ภิกฺขุ | |
| 17,0027,013,"ยานิ ตานิ สพฺรหฺมจารีนํ อุจฺจาวจานิ กิงฺกรณียานิ, ตตฺถ ทกฺโข" | |
| 17,0027,014,"โหติ อนลโส, ตตฺรุปายาย วีมํสาย สมนฺนาคโต อลํ กาตุํ" | |
| 17,0027,015,อลํ สํวิธาตุํ อยมฺปิ ธมฺโม นาถกรโณ</B> ความว่า ข้อที่ภิกษุ | |
| 17,0027,016,เป็นผู้ขยันในกิจอันจะต้องใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำได้ ทั้งน้อยทั้งใหญ่ | |
| 17,0027,017,ของสพรหมจารีทั้งหลาย ไม่เกียจคร้าน ประกอบด้วยวิจารณปัญญา | |
| 17,0027,018,สามารถในกิจนั้น อาจจัดอาจทำให้สำเร็จไปได้ นี้เป็นธรรมกระทำ | |
| 17,0027,019,เธอให้เป็นที่พึ่งของสพรหมจารี ประการหนึ่ง ถึงในคฤหัสถมณฑล | |
| 17,0027,020,ก็อย่างเดียวกัน ท่านผู้เป็นใหญ่ประกอบด้วยปรีชาสามารถฉลาดใน | |