| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 17,0050,001,ผู้ไร้ทรัพย์ให้มั่งคั่งสมบูรณ์ ไม่ต้องประพฤติมิจฉาชีพอันจะก่อให้เกิด | |
| 17,0050,002,การเบียดเบียนกันและกัน หมั่นไต่ถามถึงบาปบุญคุณโทษประโยชน์ | |
| 17,0050,003,ใช่ประโยชน์ กะสมณพราหมณาจารย์ผู้ทรงคุณธรรม ละเว้นกิจ | |
| 17,0050,004,ที่ให้โทษประกอบแต่กิจที่เป็นประโยชน์ เป็นวัตตสมาทาน แผ่พระ- | |
| 17,0050,005,เดชานุภาพและพระเกียรติคุณไพศาล ไปทั่วทิศานุทิศ ไม่มีกษัตริย์ | |
| 17,0050,006,เจ้านครนั้น ๆ จะอาจแข่งขันไม่อ่อนน้อม เสด็จยาตราตุรงคินีแสนยากร | |
| 17,0050,007,ไปถึงไหน ก็ได้ความยอมไปถึงนั่น ถึงความเป็นพระเจ้าจักรพรรดิราช | |
| 17,0050,008,ปกครองมหาปฐพี มีสมุทรสาครเป็นขอบขัณฑสีมามณฑลได้ราบคาบ | |
| 17,0050,009,ด้วยธรรมมิกอุบาย ไม่ต้องใช้อาญาเคี่ยวเข็ญเป็นเบื้องหน้า นี้ก็เป็น | |
| 17,0050,010,เรื่องปรัมปรา แต่เป็นข้อสาธกให้เห็นผลแห่งอุบายโกศล อันเป็น | |
| 17,0050,011,เครื่องทวีความเจริญของอำนาจนั้น ๆ ให้ยิ่งขึ้น. | |
| 17,0050,012,ในฝ่ายศาสนาธรรม สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงอาศัย | |
| 17,0050,013,พระคุณข้อนี้เป็นที่ตั้ง เมื่อทรงสั่งสอนเวไนยสัตว์ ก็อนุวัตรโดยควร | |
| 17,0050,014,แก่อัธยาศัยและเวลา ชนเหล่าใดมีสันดานหนาไปด้วยอกุศล ก็ทรง | |
| 17,0050,015,แสดงทุกจริตและผลของทุจริต ให้เกิดสังเวชแล้วและละเว้นเสีย ชน | |
| 17,0050,016,เหล่าใดมีสันดานประกอบไปด้วยกุศลก็ทรงแสดงสุจริตและผลขอสุจริต | |
| 17,0050,017,ให้เกิดปีติปราโมทย์แล้วและสมาทาน ชนเหล่าใดมีอธิมุติอ่อน ก็ทรง | |
| 17,0050,018,สั่งสอนด้วยทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ ชนเหล่าใดมีอธิมุติเป็นปานกลาง | |
| 17,0050,019,ก็ทรงสั่งสอนในทางสัมปรายิกัตถประโยชน์ ในเวลาใดมีอธิมุติกล้า | |
| 17,0050,020,ก็ตรัสเทศนาด้วยปรมัตถประโยชน์ ในเวลาใดควรจะทรงแสดงธรรม | |
| 17,0050,021,เช่นไร ก็ทรงแสดงตามควรแก่เวลานั้น ศาสโนวาทของพระองค์ | |