| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 19,0013,001,พุทธานุสสติ | |
| 19,0013,002,ศัพท์นี้ แปลว่า ระลึกถึงพระพุทธเจ้า. อธิบายว่า ระลึกถึง | |
| 19,0013,003,ปรารภความดีของพระองค์ ไม่ได้ระลึกถึงโดยอาการยกโทษ หรือ | |
| 19,0013,004,ข้อนขอด. กัมมัฏฐานนี้เป็นคู่ปรับกับถีนมิทธนีวรณ์ ถีนมิทธะมี | |
| 19,0013,005,ปกติให้ท้อแท้และง่วงงุน กัมมัฏฐานนี้ มีปกติให้อุตสาหะปรารภ | |
| 19,0013,006,พระคุณของพระพุทธเจ้า และให้จิตนึกแล่นอยู่. สาธุชนผู้จะเจริญ | |
| 19,0013,007,กัมมัฏฐานนี้ ควรอ่านหนังสือแสดงพระพุทธจรรยา เป็นต้นว่า เรื่อง | |
| 19,0013,008,ปฐมสมโพธิ และใคร่ควรถึงพุทธจรรยาซึ่งทรงบำเพ็ญเป็น | |
| 19,0013,009,อย่าง ๆ ไป อันส่อพระคุณสมบัติในพระองค์ และทรงพระมหากรุณา | |
| 19,0013,010,อุปการะแก่ประชาชน ก็จะหยั่งเห็นพระคุณทั้ง ๒ ส่วนนี้โดยวิสัย ในที่นี้ | |
| 19,0013,011,จะแสดงเฉพาะพระคุณบทที่ท่านผูกไว้สำหรับนึกสำหรับสายายเรียกว่า | |
| 19,0013,012,"<B>อนุสสรณนัย คือ ""อิติปิ โส ภคว่า อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ" | |
| 19,0013,013,วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน สุคโต โลกวิทู อนุตฺตโร ปุริสทมฺมสารถิ | |
| 19,0013,014,"สตฺถา เทวมนุสฺสานํ พุทฺโธ ภควาติ.""</B>" | |
| 19,0013,015,พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น ทรงรู้แจ้งโลก คือปฐพี พร้อมด้วย | |
| 19,0013,016,สัตว์ผู้อาศัย และสังขารอันปรุงแต่งแผ่นดินและสัตว์เหล่านั้น ว่ามี | |
| 19,0013,017,ความเปลี่ยนแปลงเป็นธรรมดา จึงเจริญในกาลบางครั้ง เสื่อมในกาล | |
| 19,0013,018,บางคราว สุดแต่เหตุปัจจัย. อนึ่ง ในโลกนี้ ย่อมมีสิ่งต่าง ๆ อัน | |
| 19,0013,019,จะล่อจิตให้รักให้ชังให้หลงให้กลัง คนไม่รู้เท่า ย่อมจะวุ่นไปตาม | |
| 19,0013,020,ด้วยความทะเยอทะยานบ้าง ด้วยความตกใจกลัวบ้าง แล้วและเฉไป | |
| 19,0013,021,ประพฤติจากทางอันชอบอันถูก นี้เป็นเหตุแห่งความเสื่อมของโลกได้ | |