| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 19,0014,001,อย่างหนึ่ง ความมีกำลังสามารถต้านทานแต่มาร ๒ ประเภทนั้น เป็น | |
| 19,0014,002,ปัจจัยแห่งความเจริญของโลกได้อย่างหนึ่ง.พระองค์ทรงรู้แจ้งโลกโดย | |
| 19,0014,003,"นัยนี้เป็นอาทิ บัณฑิตจึงได้ถวายพระนามตามพระคุณว่า <B>""โลกวิทู""</B>" | |
| 19,0014,004,แปลว่าท่านผู้รู้แจ้งโลก. เมื่อพระองค์ทรงรู้แจ้งโลกอย่างนั้นแล้ว จึงไม่ | |
| 19,0014,005,รักไม่หลงไม่มัวเมาในอารมณ์อันยวนจิต ไม่สะดุ้งหวาดหวั่น เพราะ | |
| 19,0014,006,อารมณ์อันคุกคามให้ตกใจกลัว ทรงมั่นอยู่ในปฏิปทาอันชอบ ยัง | |
| 19,0014,007,ความเป็นไปของพระองค์ให้ลุล่วงมาโดยสวัสดี ตลอดพระชนมายุกาล | |
| 19,0014,008,"บัณฑิตจึงได้ขนานพระนามถวายว่า <B>""สุคโต""</B> แปลว่าท่านผู้ไปดีแล้ว" | |
| 19,0014,009,หรือท่านผู้ดำเนินดีแล้ว. ปฏิปทาของท่านผู้ดำเนินดีแล้ว เรียกว่า | |
| 19,0014,010,จรณะ เพราะเป็นเครื่องก้าวไปหาวิชชา คือ ความรู้พิเศษ. พระองค์ | |
| 19,0014,011,ทรงมั่นในปฏิปทานั้นอยู่ จึงได้บรรลุวิชชาความรู้อย่างสูง อันทำจิต | |
| 19,0014,012,ให้พ้นจากหมู่มาร คือ กิเลสอันคอยนำสัตวโลกลงในที่ต่ำ จึงได้พระ | |
| 19,0014,013,"นามโดยพระคุณธรรมว่า <B>""วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน""</B> แปลว่าท่านผู้ถึง" | |
| 19,0014,014,พร้อมด้วยวิชชาคือความรู้ และจรณะคือปฏิปทา. วิชชานั้นเป็นความ | |
| 19,0014,015,รู้อันชอบ เป็นประโยชน์แก่พระองค์แก่ผู้อื่นทั้ง ๒ ฝ่าย พระองค์เสาะ | |
| 19,0014,016,หาได้เอง ไม่ได้มาแต่สำนักผู้อื่น. พระปัญญาอย่างสูงนี้ยังพระองค์ | |
| 19,0014,017,"ให้ได้รับพระนามว่า <B>""สมฺมาสมฺพุทฺโธ""</B> แปลว่าท่านผู้รู้ชอบเอง" | |
| 19,0014,018,พระปัญญานั้นย่อมยังผลอย่างสูงสุดให้สำเร็จแก่พระองค์ คือทรงบริสุทธิ์ | |
| 19,0014,019,ด้วยประการทั้งปวง ควรแก่ความนับถือของประชาชนทุกหมู่เหล่า | |
| 19,0014,020,"บัณฑิตจึงถือเอาพระคุณนี้เป็นที่ตั้งถวายพระนามว่าพระ <B>""อรหํ""</B>" | |
| 19,0014,021,แปลว่าท่านผู้ไกลกิเลสบ้าง ท่านผู้ควรได้รับความนับถือบ้าง. คุณบท | |