|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
20,0017,001,วิปัลลาสกถา
|
|
20,0017,002,นมตฺถุ สุคตสฺส.
|
|
20,0017,003,<B>จตฺตาโร วิปลฺลาสา อนิจฺเจ นิจฺจนฺติ ทุกฺเข สุขนฺติ
|
|
20,0017,004,อนตฺตนิ อตฺตาติ อสุเภ สุภนฺติ สญฺาวิปลฺลาโส จิตฺตวิปลฺลาโส
|
|
20,0017,005,ทิฏฺิวิปลฺลาโสติ.</B>
|
|
20,0017,006,บัดนี้ จะถวายวิสัชนาในวิปัลลาสกถา พรรณนาวิปัลลาส คือ
|
|
20,0017,007,ความเข้าใจผิด ๔ ประการ ตามประสงค์ ดำเนินความว่า สิ่ง
|
|
20,0017,008,ทั้งปวงในโลกนี้ มีชีวิตอินทรีย์ก็ดี ไม่มีก็ดี ล้วนเกิดแต่เหตุ เป็นไป
|
|
20,0017,009,ตามเหตุ สมด้วยคำของพระอัสสชิกล่าวแก่พระสารีบุตร เมื่อครั้ง
|
|
20,0017,010,พระสารีบุตรยังเป็นปริพาชกอยู่ว่า <B>เย ธมฺมา เหตุปฺปภวา</B> ธรรม
|
|
20,0017,011,เหล่าใดมีเหตุเป็นแดนเกิดมาก่อน ดังนี้ สิ่งทั้งปวงนี้จึงได้ชื่อว่าสังขาร
|
|
20,0017,012,แปลว่าสภาพอันเหตุแต่งขึ้นบ้าง ได้ชื่อว่าธรรม แปลว่าสภาพทรงอยู่
|
|
20,0017,013,ตามลักษณะนั้นเองบ้าง ใคร ๆ จะเข้าใจถูกหรือผิด ก็คงอยู่ตาม
|
|
20,0017,014,ลักษณะนั้นเอง ไม่ยักย้าย แต่ผลแห่งความเข้าใจถูกและผิดย่อมต่าง
|
|
20,0017,015,กัน ความเข้าใจถูกย่อมทำประโยชน์ให้สำเร็จ ความเข้าใจผิดย่อมทำ
|
|
20,0017,016,ประโยชน์ให้เสีย เช่นเดียวกับการเดินทาง ระยะทางที่จะไปนั้น ใกล้
|
|
20,0017,017,ไกลเท่าใด ก็คงอยู่เท่านั้นเอง เมื่อเข้าใจถูกก็ไปถูก ด้วยไม่ต้องเสีย
|
|
20,0017,018,เวลา ถ้าเข้าใจผิดก็ไปไม่ถูกหรือหลง ต้องเดินวนเวียนอ้อมค้อมยืด
|
|
20,0017,019,ยาวเกินกว่าระยะทางที่ควรเดิน ทำให้เสียเวลาเปล่า แม้สัตวโลกเล่า
|
|
|