dhamma-scholar-book / 20 /200017.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
raw
history blame
3.25 kB
Book,Page,LineNumber,Text
20,0017,001,วิปัลลาสกถา
20,0017,002,นมตฺถุ สุคตสฺส.
20,0017,003,<B>จตฺตาโร วิปลฺลาสา อนิจฺเจ นิจฺจนฺติ ทุกฺเข สุขนฺติ
20,0017,004,อนตฺตนิ อตฺตาติ อสุเภ สุภนฺติ สญฺาวิปลฺลาโส จิตฺตวิปลฺลาโส
20,0017,005,ทิฏฺ€ิวิปลฺลาโสติ.</B>
20,0017,006,บัดนี้ จะถวายวิสัชนาในวิปัลลาสกถา พรรณนาวิปัลลาส คือ
20,0017,007,ความเข้าใจผิด ๔ ประการ ตามประสงค์ ดำเนินความว่า สิ่ง
20,0017,008,ทั้งปวงในโลกนี้ มีชีวิตอินทรีย์ก็ดี ไม่มีก็ดี ล้วนเกิดแต่เหตุ เป็นไป
20,0017,009,ตามเหตุ สมด้วยคำของพระอัสสชิกล่าวแก่พระสารีบุตร เมื่อครั้ง
20,0017,010,พระสารีบุตรยังเป็นปริพาชกอยู่ว่า <B>เย ธมฺมา เหตุปฺปภวา</B> ธรรม
20,0017,011,เหล่าใดมีเหตุเป็นแดนเกิดมาก่อน ดังนี้ สิ่งทั้งปวงนี้จึงได้ชื่อว่าสังขาร
20,0017,012,แปลว่าสภาพอันเหตุแต่งขึ้นบ้าง ได้ชื่อว่าธรรม แปลว่าสภาพทรงอยู่
20,0017,013,ตามลักษณะนั้นเองบ้าง ใคร ๆ จะเข้าใจถูกหรือผิด ก็คงอยู่ตาม
20,0017,014,ลักษณะนั้นเอง ไม่ยักย้าย แต่ผลแห่งความเข้าใจถูกและผิดย่อมต่าง
20,0017,015,กัน ความเข้าใจถูกย่อมทำประโยชน์ให้สำเร็จ ความเข้าใจผิดย่อมทำ
20,0017,016,ประโยชน์ให้เสีย เช่นเดียวกับการเดินทาง ระยะทางที่จะไปนั้น ใกล้
20,0017,017,ไกลเท่าใด ก็คงอยู่เท่านั้นเอง เมื่อเข้าใจถูกก็ไปถูก ด้วยไม่ต้องเสีย
20,0017,018,เวลา ถ้าเข้าใจผิดก็ไปไม่ถูกหรือหลง ต้องเดินวนเวียนอ้อมค้อมยืด
20,0017,019,ยาวเกินกว่าระยะทางที่ควรเดิน ทำให้เสียเวลาเปล่า แม้สัตวโลกเล่า