| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 20,0030,001,เหตุสลาย ก็ย่อมด้วยไป <B>ยงฺกิญฺจิ สมุทยธมฺมํ สพฺพนฺตํ นิโรธธมฺมํ</B> | |
| 20,0030,002,สิ่งใดมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นล้วนมีความดับไปเป็นธรรมดา | |
| 20,0030,003,<B>ตํ วต วา มา ปลุชฺชีติ เนตํ านํ วิชฺชติ</B> การที่จะปรารถนาว่าสิ่ง | |
| 20,0030,004,นั้นอย่าได้ทำลายเสียหายเลย ดังนี้ ไม่เป็นฐานะที่ตั้งที่จะหาได้ ความ | |
| 20,0030,005,เกิดในเบื้องต้น กับความดับในที่สุด เป็นคู่กันฉะนี้. | |
| 20,0030,006,และสังขารทั้งหลายทั้งปวงนี้ เมื่อยังตั้งอยู่ก็มีความแปรปรวน | |
| 20,0030,007,ไปโดยลำดับกาล ข้อนี้พึงเห็นในอุปาทินนกสังขารที่นับว่ามนุษย์ก่อน | |
| 20,0030,008,จำเดิมแต่เกิดขึ้นก็แปรไปเสมอ แรกก็ยังอ่อนนอนอยู่ในเบาะ ต่อมา | |
| 20,0030,009,ก็เติบขึ้นเป็นเด็กเล็ก เด็กใหญ่ รุ่นหนุ่มสาว เป็นหนุ่มสาว ในตอน | |
| 20,0030,010,นี้รู้กายและจิตเจตสิกแปรไป ด้วยสามารถความเจริญแข็งแรงขึ้น | |
| 20,0030,011,แต่นั้นก็เป็นผู้ใหญ่ แก่ เฒ่า ชรา หาความสามารถเหมือน | |
| 20,0030,012,อย่างก่อนมิได้ รูปกายก็ทรุดโทรมทุพพลภาพ จิตเจตสิกก็อ่อนแอ | |
| 20,0030,013,ไม่ว่องไว ถึงกับฟั่นเฟือนหลงใหลก็มีโดยมาก ในตอนนี้มีรูปกายและ | |
| 20,0030,014,จิตเจตสิกแปรไป ด้วยสามารถความเสื่อมถอย ความแปรปรวนนี้ มี | |
| 20,0030,015,อาการขึ้นแลก็ลง ดุจบุคคลข้ามสะพาน ถึงสัตว์ดิรัจฉานก็เป็นเช่นเดียว | |
| 20,0030,016,กัน มิใช่แต่เท่านั้น อนุปาทินนกสังขารก็เหมือนกัน ดอกไม้แรก | |
| 20,0030,017,ออกก็ยังอ่อน แล้วก็ตูม แย้ม บาน เหี่ยวโรย ผลไม้แรกออกก็ยัง | |
| 20,0030,018,อ่อน แล้วก็แก่ขึ้น ห่าม สุก งอม หล่น เหย้าเรือนทำขึ้นใหม่ | |
| 20,0030,019,ก็ยังเป็นของมั่นคงแข็งแรง ครั้นแล้วก็ทรุดโทรมหักพังรั่วน้ำ. | |
| 20,0030,020,ความแปรแห่งเจตสิกธรรม อันเป็นไปชั่วขณะ เป็นข้อสาธา | |
| 20,0030,021,ให้เห็นความแปรปรวนเป็นอย่างยิ่ง แท้จริงอารมณ์หนึ่งเกิดขึ้นแล้วก็ | |