| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 26,0021,001,แก่ผู้อื่น บอกเขาว่าเป็นของแท้ ได้ราคาตามกำหนด ภิกษุเป็น | |
| 26,0021,002,ปาราชิก. | |
| 26,0021,003,"๑๑. กดขี่กรรโชก, เช่นบังคับเก็บเงินแก่ราษฏรในทางผิด" | |
| 26,0021,004,กฎหมายบ้านเมืองโดยใช้กำลังกายและอำนาจ เรียกกดขี่ พยายามจะ | |
| 26,0021,005,เข้าไปปล้น ทรมานเจ้าของด้วยอาการต่าง ๆ ใช้วาจาตะคอกขู่ให้กลัว | |
| 26,0021,006,เพื่อจะให้บอกทรัพย์ที่เขามีอยู่ เรียกกรรโชก. | |
| 26,0021,007,"๑๒. ลักซ่อน,ของ ๆ เขาอยู่ในที่แห่งหนึ่ง คือตกอยู่หรือวางไว้" | |
| 26,0021,008,โดยเผลอ เอาไปซ่อนเสียที่อื่นโดยสัญเจตนา จะถือเอาเป็นประโยชน์ | |
| 26,0021,009,ในภายหลัง. | |
| 26,0021,010,"๑๓. ลักปล้น, คือเป็นโจรหลาย ๆ คน คุมพวกเข้าปล้นทรัพย์" | |
| 26,0021,011,สมบัติของเขา แต่ของที่ได้มา ราคาไม่ถึงบาท ๑ แต่เมื่อรวมกัน | |
| 26,0021,012,เข้าแล้ว ได้ราคาบาท ๑ ขึ้นไป เช่นนี้ ปรับเป็นปาราชิกทุก ๆ องค์. | |
| 26,0021,013,<B>อาการที่จะเป็นอาบัติและไม่เป็นอาบัติ</B> | |
| 26,0021,014,๑. ภิกษุไม่ทำเอง คือใช้คนอื่นไปลักไปปล้นก็เป็นอทินนาทาน. | |
| 26,0021,015,๒. ถ้าผู้ที่ถูกใช้นั้น ไปทำการไม่ตามคำสั่ง ด้วยกาลก็ดี ด้วย | |
| 26,0021,016,วัตถุก็ดี ด้วยประเทศก็ดี ผู้ใช้ไม่เป็นอาบัติ เว้นแต่จะเอาของนั้นมา | |
| 26,0021,017,ใช้ด้วยกัน ต้องเป็นอาบัติทั้งคู่. | |
| 26,0021,018,๓. เวลาที่สั่งให้ไปทำการเช่นนั้นแล้ว ถอนคำสั่งเสีย และผู้ | |
| 26,0021,019,นั้นขืนไปเอง ผู้สั่งเดิมไม่เป็นอาบัติ. | |
| 26,0021,020,"๔. สั่งต่อ, ก. ใช้ ข. ไปบอก ค. ให้ลักของ ง. ข. ไปบอก" | |
| 26,0021,021,คนอื่นให้ลัก. ก. ไม่เป็นอาบัติ. | |