| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 27,0031,001,มูลแห่งการโจท | |
| 27,0031,002,การทำคืนอาบัติ พระศาสดาตรัสสั่งให้เป็นหน้าที่ของภิกษุผู้ | |
| 27,0031,003,ต้องจะทำเองก่อน ถ้าไม่ทำ จึงเป็นหน้าที่ของภิกษุอื่นผู้เห็นแก่พระ | |
| 27,0031,004,ศาสนาจะพึงเตือน ถ้ายังดื้อด้าน ก็พึงโจทในท่ามกลางสงฆ์ได้ ด้วย | |
| 27,0031,005,เห็นแก่พระศาสนา [ พระพุทธานุญาตนี้ จึงเป็นเหตุให้ภิกษุโจทภิกษุ | |
| 27,0031,006,ผู้อันตนเกลียดชัง ตามสิกขาบทนี้ ]. | |
| 27,0031,007,อนุวาทาธิกรณ์ | |
| 27,0031,008,การโจทด้วยอาบัติ อันเป็นอธิกรณ์ในที่นี้ ได้แก่อนุวาทาธิกรณ์ | |
| 27,0031,009,คือฟ้องหากันด้วยเรื่องละเมิดสิกขาบทต้องอาบัติ. | |
| 27,0031,010,อธิกรณ์อันไม่มีมูล | |
| 27,0031,011,เพราะประกอบด้วยอาการ ๓ คือ :- | |
| 27,0031,012,๑. เว้นจากได้เห็น. | |
| 27,0031,013,๒. เว้นจากได้ฟัง. | |
| 27,0031,014,๓. เว้นจากได้รังเกียจ. | |
| 27,0031,015,อธิกรณ์อันมีมูล | |
| 27,0031,016,เพราะประกอบด้วยอาการ ๓ คือ :- | |
| 27,0031,017,๑. ได้เห็นเอง. | |
| 27,0031,018,๒. เรื่องมีผู้บอก และเชื่อโดยมีหลักฐาน. | |
| 27,0031,019,๓. เว้นจากอาการ ๒ อย่างนั้น แต่กิริยาของเธอแสดงพิรุธ | |
| 27,0031,020,ให้เกิดรังเกียจ. | |