| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 30,0050,001,เป็นผู้อำนวยต่อไป จนให้เป็นคนมีคนจน ของดีของเลว เป็นต้น | |
| 30,0050,002,กรรมที่ทำบุคคลให้แตกต่างกันอย่างนี้ ย่อมมีในบุคคลผ้ยังตัดวัฏฏะ | |
| 30,0050,003,ไม่ขาดทั่วไป อันบุคคลผู้อยู่อาศัยกรรมเช่นนี้ ก็จำต้องเกิด แก่ | |
| 30,0050,004,เจ็บ ตาย อันความที่ยังเกิด แก่ เจ็บ ตาย นี้แล เป็นเหตุนำ | |
| 30,0050,005,มาซึ่งสามัญญลักษณะ คือเมื่อเกิดแล้ว ก็ต้องตกอยู่ในความเป็น | |
| 30,0050,006,ของไม่เที่ยง คือแปรปรวนยักย้าย เป็นอย่างโน้นเป็นอย่างนี้ไป | |
| 30,0050,007,ต่างๆ อาการที่แปรปรวนไม่คงที่อยู่อย่างนี้ นับว่าเป็นทุกข์ของผู้ที | |
| 30,0050,008,่อยากให้คงที่ การที่หวังให้คงที่อยู่ไม่ได้สมปรารถนา จัดเป็นอนัตตา | |
| 30,0050,009,ความเป็นของไม่ใช่คน นี้เป็นลักษณะที่มีในสังขารที่ต้องเกิด ต้องแก่ | |
| 30,0050,010,และเจ็บตาย รวมความว่า สังขารทั้งหลาย ที่เกิดมีขึ้นแล้วและแตก | |
| 30,0050,011,ต่างไป เพราะกรรมจำแนก สังขารที่ยังอาศัยกรรมจำแนก จำต้อง | |
| 30,0050,012,ตกอยู่ในลักษณะ ๓ เพราะสังขารมีอาการทั้ง ๓ ประเภทนั้นอยู่ | |
| 30,0050,013,อย่างนี้แล ความที่กรรมจำแนกสังขารกับสามัญลักษณะ จึงไม่แย้งกัน. | |
| 30,0050,014,๒๔๖๙ | |
| 30,0050,015,"ถ. คนที่เกิดมาแล้ว ก็เที่ยงที่จะแก่, จะเจ็บ, จะตาย, พระ" | |
| 30,0050,016,พุทธเจ้าทรงสั่งสอนให้พิจารณาว่าไม่เที่ยง มิผิดจากความจริง | |
| 30,0050,017,หรือ ? จงอธิบาย. | |
| 30,0050,018,ต. ไม่ผิด ถูกแล้ว คนเกิดมาแล้วไม่คงที่ ต้องแก่ขึ้นแก่ลง | |
| 30,0050,019,โดยลำดับ และจะเป็นคนดี ไม่เจ็บไข้เลยไม่ได้ ต้องเจ็บไข้ เคยหายใจ | |
| 30,0050,020,"มาแล้วจะต้องเลิกหายใจ คือต้องตาย เพราะฉะนั้น จึงไม่เที่ยง, " | |
| 30,0050,021,ความที่เป็นสภาพไม่เที่ยงเช่นนี้แล เป็นความแน่นอน จึงชื่อว่าเที่ยง. | |
| 30,0050,022,๒๗/๘/๗๓ | |