| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 31,0012,001,ป้องกันหมู่ผู้ต่างชาติต่างสกุลต่างนิสัยใจคอกัน ให้มีความประพฤติทาง | |
| 31,0012,002,กายวาจาลงระเบียบเรียบร้อยดีงาม และให้มีสามัคคีเป็นอันหนึ่งอันเดียว | |
| 31,0012,003,กันดังเส้นด้ายอันยึดดอกไม้ต่าง ๆ พันธุ์ไว้ให้รวมอยู่ในความเป็นระเบียบ | |
| 31,0012,004,ดีงาม ไม่กระจัดกระจายฉะนั้น. | |
| 31,0012,005,๒๔๕๗-๕๘ | |
| 31,0012,006,ถ. พระศาสดาทรงเห็นอำนาจประโยชน์อย่างไร จึงทรงบัญญัติ | |
| 31,0012,007,พระวินัย ? | |
| 31,0012,008,ต. ทรงเห็นอำนาจประโยชน์อย่างนี้ :- | |
| 31,0012,009,พระวินัยเป็นเครื่องรักษาภิกษุสงฆ์ให้ตั้งอยู่เป็นอันดี ประดุจด้าย | |
| 31,0012,010,ร้อยดอกไม้อันควบคุมดอกไม้ไว้ไม่ให้กระจัดกระจายฉะนั้น เป็นเครื่อง | |
| 31,0012,011,ป้องกันความประพฤติเสียหาย ชักจูงให้ประพฤติดีงาม นำให้มีศรัทธา | |
| 31,0012,012,เลื่อมใส คนที่รวมกันอยู่เป็นหมวดหมู่ ย่อมมีอัธยาศัยต่างกัน มีกำลัง | |
| 31,0012,013,ไม่เท่ากัน ผู้มีอัธยาศัยหยาบและมีกำลังมาก ก็จะข่มเหงคนที่มีกำลัง | |
| 31,0012,014,น้อย เหตุนั้น พระเจ้าแผ่นดินจึงทรงตั้งกฎหมายขึ้น ห้ามปรามไม่ให้ | |
| 31,0012,015,คนประพฤติในทางผิด และวางโทษแก่ผู้ล่วงละเมิดไว้ด้วย นอกจาก | |
| 31,0012,016,นี้ในหมู่หนึ่ง ๆ ก็ยังมีธรรมเนียมสำหรับประพฤติอีก ในหมู่ภิกษุก็จำ | |
| 31,0012,017,ต้องมีกฎหมายและขนบธรรมเนียมเป็นเครื่องปกครอง เพื่อกันความ | |
| 31,0012,018,เสียหายและชักจูงความประพฤติให้ดีงามซึ่งเรียกว่าพระวินัย หากว่า | |
| 31,0012,019,ในหมู่ภิกษุจะไม่มีพระวินัยเป็นเครื่องปกครองแล้ว จักตั้งเป็นหมวด | |
| 31,0012,020,หมู่อยู่ไม่ได้ ในที่สุดก็จักกระจัดกระจายดุจดอกไม้ที่วางกองอยู่ในที่แจ้ง | |
| 31,0012,021,ไม่มีด้ายร้อยควบคุมไว้ เมื่อต้องลมพัดก็จะปลิวไปตามลมไม่ตั้งอยู่ได้ | |