dhamma-scholar-book / 31 /310025.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
raw
history blame
2.29 kB
Book,Page,LineNumber,Text
31,0025,001,เช่นโจรกรรม นี้เรียกว่าโลกวัชชะ. ที่เป็นโทษทางพระบัญญัติ คือผู้
31,0025,002,มิใช่ภิกษุทำเข้าไม่จัดว่าเป็นผิด เช่นบริโภคอาหารในเวลาวิกาล นี้เรียก
31,0025,003,ปัณณัตติวัชชะ.
31,0025,004,ส. ป.
31,0025,005,สมุฏฐาน
31,0025,006,ถ. อะไรเรียกว่าสมุฏฐานแห่งอาบัติ ? มีเท่าไร ? อะไรบ้าง ?
31,0025,007,ต. ที่เกิดแห่งอาบัติเรียกว่าสมุฏฐานแห่งอาบัติ. โดยตรงมี ๔
31,0025,008,คือลำพังกาย ๑ ลำพังวาจา ๑ กายกับจิต ๑ วาจากับจิต ๑ เมื่อว่า
31,0025,009,ตามบาลีมี ๖ คือเติมกายวาจา รวมกันเป็น ๑ กายวาจาจิต รวมกัน
31,0025,010,เป็น ๑.
31,0025,011,ส. ป.
31,0025,012,ถ. ภิกษุเสพเมถุนด้วยจิตคิดจะเสพ จะจัดว่าเกิดจากสมุฏฐาน
31,0025,013,ไหน ?
31,0025,014,ต. จัดว่าเกิดจากสมุฏฐานคือจากกายกับจิต.
31,0025,015,ส. ป.
31,0025,016,ถ. เมื่อเพ่งเอาเจตนาเป็นที่ตั้งแล้ว จะจดอาบัติได้เป็นกี่พวก ?
31,0025,017,อะไรบ้าง ?
31,0025,018,ต. จัดได้เป็น ๒ คือ สจิตตกะ ต้องเพราะมีเจตนาคือจงใจล่วง
31,0025,019,ละเมิดพวก ๑ อจิตตกะ ต้องเพราะไม่มีเจตนา คือไม่จงใจล่วงละเมิด
31,0025,020,พวก ๑.
31,0025,021,ส. ป.