dhamma-scholar-book / 31 /310042.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
raw
history blame
3 kB
Book,Page,LineNumber,Text
31,0042,001,ต. ภิกษุที่เสพเมถุนในทวารทั้ง ๓ ทวารใดทวารหนึ่งของมนุษย์
31,0042,002,หรือสัตว์หรือพันทางหรืออมนุษย์ โดยที่สุดของซากศพที่ยังมีทวารอัน
31,0042,003,ให้สำเร็จกิจได้ ต้องปาราชิก ทวารของมนุษย์ สัตว์ พันทางที่ตายแล้ว
31,0042,004,แหว่งเว้าไปมาก ไม่อาจให้สำเร็จกิจเต็มที่ ต้องถุลลัจจัย เสพที่
31,0042,005,อวัยวะอื่นนอกจากทวารทั้ง ๓ หรือที่วัตถุไม่มีวิญญาณเช่นตุ๊กตาเป็นต้น
31,0042,006,ต้องอาบัติทุกกฏ.
31,0042,007,ส. ป.
31,0042,008,ถ. ๕ มาสกซึ่งเป็นวัตถุของอทินนาทานปาราชิก เทียบมาตรา
31,0042,009,ทองคำเป็นเท่าไร ?
31,0042,010,ต. เทียบมาตราทองคำ เท่ากับทองหนัก ๒๐ เมล็ดข้าวเปลือก.
31,0042,011,๒๔๕๖
31,0042,012,ถ. ในอทินนาทานสิกขาบท อวหารต่าง ๆ ตามที่ท่านแก้ไว้
31,0042,013,พอเข้าใจแล้ว แต่อยากทราบว่า ภิกษุแอบเข้าไปทำลายสมบัติของผู้
31,0042,014,อื่นเสียหายจนใช้ประโยชน์ไม่ได้ และเมื่อเจ้าของถามก็ปฏิเสธเสีย จะ
31,0042,015,ควรวินิจฉัยโทษอย่างไร ?
31,0042,016,ต. กิริยาที่แอบเข้าไปนั้นส่อเจตนาร้าย และซ้ำปฏิเสธเมื่อ
31,0042,017,เจ้าของถาม เป็นอันว่าเธอไม่คิดจะใช้ความเสียหายนั้น ตั้งปรับโทษ
31,0042,018,ตามราคาของ ตั้งแต่ ๕ มาสกขึ้นไปปรับด้วยปาราชิกาบัติ ต่ำกว่า ๕
31,0042,019,มาสกลงมา แต่เกินกว่ามาสก ๑ ขึ้นไป ปรับถุลลัจจยาบัติ ต่ำกว่านั้น
31,0042,020,ลงไป ปรับทุกกฏาบัติ.
31,0042,021,๒๒/๘/๗๐