| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 33,0024,001,"<B>ทุฏฐุลลาบัติ</B> คือมีเรื่องหยาบคายมาก, เรียก <B>วุฏฐานคามินี</B> คือ พ้นได้ " | |
| 33,0024,002,ด้วยอยู่กรรม. | |
| 33,0024,003,อนิยต ๒ | |
| 33,0024,004,<B>สิกขาบทที่ ๑ นั่งในที่ลับตากับหญิง.</B> | |
| 33,0024,005,ก. ภิกษุรูปเดียวนั่งหรือนอนในที่<B>ลับตา</B>กับหญิงคนเดียว ไม่มี | |
| 33,0024,006,คนที่ ๓. | |
| 33,0024,007,ข. มีคนที่ควร<B>เชื่อได้</B>พูดขึ้นด้วยอาบัติ ๓ อย่าง คือ :- | |
| 33,0024,008,ปาราชิก สังฆาทิเสส ปาจิตตีย์ อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือ | |
| 33,0024,009,ทั้งสองอย่าง หรือทั้งสามอย่าง. | |
| 33,0024,010,ค. ภิกษุรับอย่างใด พระวินัยธรควรปรับอย่างนั้น. | |
| 33,0024,011,วิธีนี้ใช้ในอธิกรณ์ที่ไม่มีพยานโจทก์หรือของผู้พูดขึ้น และ | |
| 33,0024,012,ผู้พูดขึ้นนั้น มิได้ระบุชัดว่าทำอย่างไรกันบ้าง. | |
| 33,0024,013,ฆ. ถ้าผู้พูด พูดชัดว่าทำอย่างนั้น ๆ แม้ภิกษุไม่รับ พระวินัยธร | |
| 33,0024,014,ควรพิจารณาตามรูปความและฟังคำพยาน ในเมื่อจำเลย | |
| 33,0024,015,ปฏิเสธข้อหา แล้วปรับอาบัติตามควร. | |
| 33,0024,016,<B>สิกขาบทที่ ๒ นั่งในที่ลับหูกับหญิง.</B> | |
| 33,0024,017,ก. ภิกษุรูปเดียวนั่งหรือนอนในที่<B>ลับหู</B>กับหญิงคนเดียว. | |
| 33,0024,018,ข. มีคนที่ควรเชื่อได้ มาพูดขึ้นด้วยอาบัติ ๒ อย่าง คือ :- | |
| 33,0024,019,สังฆาทิเสส หรือ ปาจิตตีย์ อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือ | |
| 33,0024,020,ทั้งสองอย่าง. | |