dhamma-scholar-book / 42 /420027.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
raw
history blame
3.58 kB
Book,Page,LineNumber,Text
42,0027,001,เรียกชื่อสุงกฆาต.
42,0027,002,๒๕/๑๑/๒๔๖๕
42,0027,003,ถ. ถ้ามีคนร้ายลักจีวรของภิกษุไป เจ้าของเห็นวิ่งไล่ตามแย่ง
42,0027,004,คืนมาได้ ภายหลังมีภิกษุบางรูปรังเกียจเธอ ขอให้พระวินัยธรวินิจฉัย
42,0027,005,นักวินัยจะควรปรับเธอด้วยอวหารข้อไร หรือจะพึงวินิจฉัยว่ากระไร ?
42,0027,006,ต. ไม่ปรับด้วยอวหารข้อไหนหมด. ด้วยวินิจฉัยว่า อาการ
42,0027,007,ที่ภิกษุเจ้าของวิ่งไล่ตามไปนั้น ก็แปลว่าเธอยังถือสิทธิในจีวรของเธอ
42,0027,008,อยู่ เมื่อยังมีสิทธิในของของเธออยู่เช่นนั้น การที่เธอแย่งเอาจีวร
42,0027,009,มาจากผู้ร้าย ก็เท่ากับเอาของของตนมาเอง ไม่ได้เอาของผู้ร้าย จะ
42,0027,010,ปรับอะไรแก่เธออย่างไรหาได้ไม่ แต่ของที่ผู้ร้ายลักไปเป็นสิทธิ์แล้ว
42,0027,011,ภิกษุขออารักขาทางบ้านเมือง ด้วยยังถือกรรมสิทธิ์ในของของตนอยู่ได้
42,0027,012,กลับคืนมายังไม่เป็นไร เทียบได้ด้วยภิกษุผู้ยักยอกของที่เขาฝากไว้ในมือ
42,0027,013,เจ้าของยังถือกรรมสิทธิ์อยู่เพียงใด ท่านยังไม่จัดเป็นอวหารเพียงนั้น
42,0027,014,นี่ก็เหมือนกัน ภิกษุทั้งหลายไม่ควรรังเกียจเธอเลย.
42,0027,015,๒๖/๑๐/๒๔๖๓
42,0027,016,ถ. ภิกษุรับฝากของเขาไว้อันควรค่าปาราชิก มีไถยจิต
42,0027,017,จับเอาซุกซ่อน เหตุไฉนท่านไม่ปรับเป็นปาราชิกในขณะนั้น เหมือน
42,0027,018,ลักของบางอย่างที่ปรับในขณะทำของให้เคลื่อนที่ ?
42,0027,019,ต. เพราะเธอผู้รับฝากต้องสำนองของนั้น ในฐานะเช่นนี้ท่าน
42,0027,020,ปรับด้วยเจ้าของขาดกรรมสิทธิ์. ส่วนการลักที่ท่านปรับในขณะทำของ
42,0027,021,ให้เคลื่อนที่นั้น ผู้ลักไม่ต้องสำนอง ถ้าเขาจับไม่ได้.
42,0027,022,๙/๑๑/๒๔๖๐