dhamma-scholar-book / 42 /420035.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
raw
history blame
3.05 kB
Book,Page,LineNumber,Text
42,0035,001,ถ. สิกขาบทที่ ๑ แห่งมุสาวาทวรรค ท่านว่าเป็นอนาณัตติกะ
42,0035,002,ใช้ผู้อื่นทำไม่เป็นอาบัติ ต่างว่าเด็ก ข. ไปโรงเรียนสาย จักต้องโทษ
42,0035,003,พระ ก. จึงสอนให้ปดครูว่า ติดธุระการงานของเธออยู่ ครูจึงงดโทษ
42,0035,004,ให้ ดังนี้ กิริยาอย่างนี้ประจักษ์ว่า พระ ก. ไม่ต้องอาบัติในเพราะสิกขาบทนี้น่ะซิ
42,0035,005,ถูกหรือไม่เห็นว่าอย่างไร ?
42,0035,006,ต. กิริยาของพระ ก. อย่างนั้น ให้สำเร็จประโยชน์แก่เด็ก ข.
42,0035,007,แต่ปรากฏว่า พระ ก. ไม่ได้กระทำด้วยตนเอง ใช้ให้ผู้อื่นกระทำอีก
42,0035,008,ต่อหนึ่ง ถ้าสิกขาบทนี้เพ่งเพียงกิริยาที่กระทำเท่านั้น พระ ก. ก็ไม่
42,0035,009,ต้องอาบัติปาจิตตีย์ แต่ก็ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะอกัปปิยสมาทาน.
42,0035,010,๙/๙/๒๔๖๗
42,0035,011,ถ. ข้อที่ทรงบัญญัติเพื่อป้องกันความเป็นคนเลวนั้น เช่นไร ?
42,0035,012,ต. เช่นปรับอาบัติปาจิตตีย์แก่ผู้กล่าวมุสา กล่าวส่อเสียด ดื่ม
42,0035,013,สุราเมรัย โจทอาบัติสังฆาทิเสสไม่มีมูลเป็นต้น.
42,0035,014,๓/๙/๒๔๖๙
42,0035,015,ถ. พูดเสียดแทงอุปสัมบันและอนุปสัมบัน ด้วยเรื่องสำหรับ
42,0035,016,ด่า คืออะไรบ้าง และกิริยาที่พูดเสียดแทงนั้น ว่าโดยอาการเท่าไร ?
42,0035,017,อย่างไหนเป็นอาบัติ และไม่เป็นอาบัติ.
42,0035,018,ต. เรื่องสำหรับด่านั้นมี ๑๐ คือ ชาติ ได้แก่ชั้นหรือกำเนิด
42,0035,019,ของคน ๑ ชื่อ ๑ โคตร คือแซ่ ๑ การงาน ๑ ศิลปะ ๑ โรค ๑