| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 49,0016,001,ก็เป็นหมดทุกข์ ข้อนี้สมจริงด้วย ๒ บาทคาถาว่า | |
| 49,0016,002,เอตํ ตฺวา ยถาภูตํ นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ | |
| 49,0016,003,ความรู้ข้อนั่นตามเป็นจริงแล้วดับเสียได้ เป็นสุขอย่างยิ่ง ดังนี้ ฯ | |
| 49,0016,004,อธิบายว่า ความยึดมั่นในสังขารว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นตัว | |
| 49,0016,005,ตนของเรา ดังนี้ ชื่อว่าเป็นผู้ประกอบไปด้วยตัณหา มานะ ทิฏฐิ เป็น | |
| 49,0016,006,ปปัญจธรรมเครื่องเนิ่นช้า เป็นประดุจเชือกหรือข่ายคล้องตัวไว้ ไม่ | |
| 49,0016,007,ให้หลุดไปจากชาติภพได้ จึงจำเป็นต้องประสบทุกข์ เมื่อผู้มีปัญญา | |
| 49,0016,008,มาพิจารณาเห็นโดยถ่องแท้ว่า สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงเป็นทุกข์ ธรรม | |
| 49,0016,009,ทั้งปวงเป็นอนัตตา ดังนี้ ชื่อว่าดำเนินเข้าไปสู่ความบริสุทธิ์ อันทำ | |
| 49,0016,010,ให้ทุกข์หมดไป สมด้วยพระคาถาว่า | |
| 49,0016,011,<B>สพฺเพ สงฺขารา อนิจฺจาติ---- ---- ---- | |
| 49,0016,012,สพฺเพ สงฺขารา ทุกฺขาติ ---- ---- ---- | |
| 49,0016,013,สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตาติ ยทา ปญฺาย ปสฺสติ | |
| 49,0016,014,อถ นิพพินฺทติ ทุกฺเข เอส มคฺโค วิสุทฺธิยา</B> | |
| 49,0016,015,ความว่า เมื่อใด บุคคลมาพิจารณาเห็นอยู่ด้วยปัญญาว่า สังขาร | |
| 49,0016,016,ทั้งปวงไม่เที่ยง สังขารทั้งปวงเป็นทุกข์ ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา | |
| 49,0016,017,ดังนี้ เมื่อนั้น ย่อมเบื่อหน่ายในทุกข์ ข้อนี้เป็นทางแห่งความหมดจด | |
| 49,0016,018,ฉะนี้ ฯ เมื่อบุคคลมีปัญญาพิจารณาเห็นเช่นนั้นแล้วปฏิบัติดำเนินไป | |
| 49,0016,019,ตามปฏิปทานั้น ชื่อว่าปลดเปลื้องความยึดถือมั่น ด้วยตัณหามานะ | |
| 49,0016,020,"ทิฏฐิเสียได้ ดังพระปัญจวัคคีย์ทูลสนองพระศาสดาว่า "" เนตํ มม """ | |
| 49,0016,021,"นั่นไม่ใช่ของเรา "" เนโสหมสฺมิ "" นั่นไม่เป็นเรา "" น เมโส อตฺตา """ | |