| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 49,0028,001,แก่ชีวิตของตน จึงพยายามที่จะถนอมตนให้พ้นจากแหล่งแห่งความทุกข์ | |
| 49,0028,002,ยาก ด้วยการบำเพ็ญกรณียกิจอันเป็นประโยชน์แก่ตนและผู้อื่นให้เป็น | |
| 49,0028,003,ไปด้วยดี จนสามารถที่จะปัดเป่าบรรดาสรรพกิเลส เหตุก่อให้เกิดทุกข์ | |
| 49,0028,004,ให้หมดสิ้นไปได้ ต่อแต่นั้น บรมสุขก็จักเกิดมี สมด้วยพระโอวาทา- | |
| 49,0028,005,นุศาสนี ที่ยกไว้ ณ เบื้องต้นว่า | |
| 49,0028,006,<B> กาโล ฆสติ ภูตานิ สพฺพาเนว สหตฺตนา | |
| 49,0028,007,วิริเยน ทุกฺขมจฺเจติ | |
| 49,0028,008,วิสุทฺธิ สพฺพเกฺลเสหิ โหติ ทุกฺเขหิ นิพฺพุติ</B> | |
| 49,0028,009,กาลย่อมกินสรรพสัตว์กับทั้งตัวมันเอง คนล่วงทุกข์ได้เพราะ | |
| 49,0028,010,ความเพียร ความหมอจดจากกิเลสทั้งปวง เป็นความดับจากทุกข์ | |
| 49,0028,011,ทั้งปวง ฯ | |
| 49,0028,012,จักได้ขยายความแห่งธรรมภาษิตนี้ต่อไป ความแห่งบาลีกระทู้ | |
| 49,0028,013,ต้น กล่าวถึงกาลเวลาที่รู้จักกันทั่ว ๆ ไป ก็ได้แก่ วัน เดือน ปี | |
| 49,0028,014,ข้างขึ้น และข้างแรม ที่กำหนดกาล อดีต อนาคต และปัจจุบัน | |
| 49,0028,015,"นี่เอง คำว่า "" สรรพสัตว์ "" ในกระทู้นี้ ก็ได้แก่บรรดาสัตว์ทั้งปวง" | |
| 49,0028,016,ในโลกนี้ แต่ในที่นี้หมายเอาเฉพาะมนุษย์ เพราะมนุษย์เป็นภัพพสัตว์ | |
| 49,0028,017,"ควรได้บรรลุภูมิธรรมอันดีได้ ที่กล่าวว่า "" กาลย่อมกินสรรพสัตว์กับ" | |
| 49,0028,018,"ทั้งตัวมันเอง "" นั้น ก็เพระว่า บรรดาสรรพสัตว์ทั้งปวงในโลกนี้" | |
| 49,0028,019,อันใคร ๆ จักทราบความเจริญหรือความเสื่อมแห่งสังขารร่างกายได้ | |
| 49,0028,020,ย่อมมีทางกำหนดรู้ได้ด้วยชั้นแห่งวัย ซึ่งท่านแยกไว้เป็น ๓ คือ | |
| 49,0028,021,ปูนต้น สังขารร่างกายแปรมาในฝ่ายเจริญ จิตเจตสิกแล่นเร็ว เต็มไป | |