dhamma-scholar-book / 01 /010017.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
01,0017,001,สัปปวณวรรคที่ ๗ มี ๑๐ สิกขาบท
01,0017,002,๑. ภิกษุแกล้งฆ่าสัตว์ดิรัจฉาน ต้องปาจิตตีย์.
01,0017,003,๒. ภิกษุรู้อยู่ว่า น้ำมีตัวสัตว์ บริโภคน้ำนั้น ต้องปาจิตตีย์.
01,0017,004,๓. ภิกษุรู้อยู่ว่า อธิกรณ์นี้สงฆ์ทำแล้วโดยชอบ เลิกถอนเสีย
01,0017,005,กลับทำใหม่ ต้องปาจิตตีย์.
01,0017,006,๔. ภิกษุรู้อยู่ แกล้งปกปิดอาบัติชั่วหยาบของภิกษุอื่น ต้อง
01,0017,007,ปาจิตตีย์.
01,0017,008,๕. ภิกษุรู้อยู่ เป็นอุปัชฌายะอุปสมบทกุลบุตรผู้มีอายุหย่อนกว่า
01,0017,009,๒๐ ปี ต้องปาจิตตีย์.
01,0017,010,๖. ภิกษุรู้อยู่ ชวนพ่อค้าผู้ซ่อนภาษีเดินทางด้วยกัน แม้สิ้นระยะ
01,0017,011,บ้านหนึ่ง ต้องปาจิตตีย์.
01,0017,012,๗. ภิกษุชวนผู้หญิงเดินทางด้วยกัน แม้สิ้นระยะบ้านหนึ่ง ต้อง
01,0017,013,ปาจิตตีย์.
01,0017,014,๘. ภิกษุกล่าวคัดค้านธรรมเทศนาขอพระพุทธเจ้า ภิกษุอื่น
01,0017,015,ห้ามไม่ฟัง สงฆ์สวดประกาศข้อความนั้นจบ ต้องปาจิตตีย์.
01,0017,016,๙. ภิกษุคบภิกษุเช่นนั้น คือ ร่วมกินก็ดี ร่วมอุโบสถสังฆกรรม
01,0017,017,ก็ดี ร่วมนอนก็ดี ต้องปาจิตตีย์.
01,0017,018,๑๐. ภิกษุเกลี้ยกล่อมสามเณรที่ภิกษุอื่นให้ฉิบหายแล้ว เพราะโทษ
01,0017,019,ที่กล่าวคัดค้านธรรมเทศนาของพระพุทธเจ้า ให้เป็นผู้อุปัฏฐากก็ดี ร่วม
01,0017,020,กินก็ดี ร่วมนอนก็ดี ต้องปาจิตตีย์.