dhamma-scholar-book / 02 /020003.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
02,0003,001,๑๓. อตฺตนา หิ สุทนฺเตน นาถํ ลภติ ทุลฺลภํ.
02,0003,002,ผู้มีตนฝึกดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งซึ่งได้ยาก.
02,0003,003,ขุ. ธ. ๒๕/๓๖.
02,0003,004,๑๔. โย รกฺขติ อตฺตานํ รกฺขิโต ตสฺส พาหิโร.
02,0003,005,ผู้ใดรักษาตนได้ ภายนอกของผู้นั้นก็เป็นอันรักษาด้วย.
02,0003,006,องฺ. ฉกฺก. ๒๒/๔๑๗.
02,0003,007,๑๕. อตฺตานญฺเจ ปิยํ ชญฺา รกฺเขยฺย นํ สุรกฺขิตํ.
02,0003,008,ถ้ารู้ว่าตนเป็นที่รัก ก็ควรรักษาตนนั้นให้ดี.
02,0003,009,ขุ. ธ. ๒๕/๓๖.
02,0003,010,๑๖. ปริโยทเปยฺย อตฺตานํ จิตฺตเกฺลเสหิ ปณฺฑิโต.
02,0003,011,บัณฑิตพึงทำตนให้ผ่องแผ้วจากเครื่องเศร้าหมองจิต.
02,0003,012,สํ. มหา. ๑๙/๒๙. ขุ. ธ. ๒๕/๒๖.
02,0003,013,๑๗. อตฺตานญฺเจ ตถา กยิรา ยถญฺมนุสาสติ.
02,0003,014,ถ้าพร่ำสอนผู้อื่นฉันใด ก็ควรทำตนฉันนั้น.
02,0003,015,ขุ. ธ. ๒๕/๓๖.
02,0003,016,๑๘. อตฺตนา โจทยตฺตานํ.
02,0003,017,จงเตือนตนด้วยตนเอง.
02,0003,018,ขุ. ธ. ๒๕/๖๖.
02,0003,019,๑๙. ปฏิมํเสตมตฺตนา.
02,0003,020,จงพิจารณาตนด้วยตนเอง.
02,0003,021,ขุ. ธ. ๒๕/๖๖.