| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 07,0038,001,แลพระมหาบุรุษเจ้านี้ประกอบไปด้วยเหตุสัมปทา บุรพาธิการ | |
| 07,0038,002,คุณบุญบารมีกฤษฎาภินิหารไพศาลพิเศษกว่าสามัญสัตว์ เป็นที่ตั้งแห่ง | |
| 07,0038,003,อัจฉริยอัพภูตธรรมคุณสมบัติ ในสมัยเมื่อหยั่งลงยังพระครรภ์และ | |
| 07,0038,004,เวลาประสูติฉะนั้นแล้ว และทรงพระปรีชาสามารถใหญ่หลวงฉลาดรู้ | |
| 07,0038,005,ในประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ทั้งปวงล่วงโลกียมนุษย์ทั้งหลาย ทั้งพระ | |
| 07,0038,006,สติสัมปชัญญะความดำริในอุบาย ก็บริสุทธ์พิเศษโดยปกติแต่เดิมมา | |
| 07,0038,007,แต่พระบารมีหากบันดาลดลเหมือนดุจจะแจ้งประจักษ์แล้ว ตักเตือน | |
| 07,0038,008,พระหฤทัย ให้ทรงสำคัญที่จะแสวงหาพระโพธิญาณสันติวรบทที่ระงับ | |
| 07,0038,009,เกษมสุขอย่างประเสริฐนั้น ด้วยทุกรกิริยาต่าง ๆ จนได้เสวยความทุกข์ | |
| 07,0038,010,อย่างยิ่ง เกิดด้วยกำลังพยายามด้วยประการดังนี้ ๆ เพื่อเป็นประโยชน์ | |
| 07,0038,011,ครั้งเมื่อพระองค์ทรงสำเร็จพระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ เป็นพระสยัมภู | |
| 07,0038,012,สัมมาสัมพุทธเจ้าเมื่อใด เวไนยสัตว์บางเหล่าที่เสื่อมในการปฏิบัติ | |
| 07,0038,013,เศร้าหมอง สำคัญคิดว่า อุตริมนุสสธรรมอลมริยญาณทัสสนะวิเศษ | |
| 07,0038,014,จะพึงสำเร็จด้วยทางทุกรกิริยาอย่างนี้ พระองค์จะได้แสดงให้เวไนยสัตว์ | |
| 07,0038,015,เหล่านั้นทราบชัดว่า เราได้ทดลองแล้วล่วงกาลเท่านี้ ๆ อริยธรรม | |
| 07,0038,016,คุณพิเศษอันใดอันหนึ่ง ไม่มีเพราะทุกรกิริยานั้นเลย ตรัสฉะนี้แล้ว | |
| 07,0038,017,จะได้ทรงสั่งสอนเวไนยสัตว์ซึ่งเสื่อมใสในการปฏิบัติเศร้าหมองเหล่านั้น | |
| 07,0038,018,ให้คลายเสียจากความสำคัญผิดมิจฉาปฏิบัติทั้งปวงได้โดยสวัสดี จึงดล | |
| 07,0038,019,บันดาลให้ทรงสำคัญแล้ว บำเพ็ญทุกรกิริยาจนได้เสวยทุกขเวทนาหยาบ | |
| 07,0038,020,กล้าเผ็ดร้อนนักด้วยประการฉะนี้. | |