| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 09,0050,001,เนยยะ ผู้พอแนะนำได้. | |
| 09,0050,002,ปทปรมะ ผู้มีบทเป็นอย่างยิ่ง. | |
| 09,0050,003,องฺ. จตุกฺก. ๒๑/๑๘๓. | |
| 09,0050,004,อธิบาย: บุคคลที่ ๑ เป็นผู้มีปฏิภาณเป็นอย่างดี ท่านผู้เทศนา | |
| 09,0050,005,ยกเพียงหัวข้อขึ้นแสดง ก็เข้าใจแล้ว ตัวอย่างเช่นพระอัสสชิแสดง | |
| 09,0050,006,แก่พระสารีบุตรครั้งยังเป็นปริพาชกว่า ความเกิดและดับแห่งธรรม | |
| 09,0050,007,ทั้งหลายเพราะเหตุ พระสารีบุตรเข้าในดีว่า หัวใจพระพุทธศาสนา | |
| 09,0050,008,คือถือว่าสิ่งนั้น ๆ สารพัดทุกอย่างเป็นเหตุและผลแห่งกันและกัน เกิด | |
| 09,0050,009,ขึ้นก็เพราะเหตุ ดังก็เพราะสิ้นเหตุ. บุคคลที่ ๒ มีปฏิญาณไม่ถึงอย่าง | |
| 09,0050,010,นั้น ต่อได้ฟังอธิบายความจึงเข้าใจได้ ตัวอย่าง พระปัญจวัคคีย์ | |
| 09,0050,011,ได้ฟังพระศาสดาตรัสว่า ปัญจขันธ์เป็นอนัตตา แล้วทรงอธิบายว่า | |
| 09,0050,012,ถ้าปัญจขันธ์เป็นอัตตาแล้วไซร้ ปัญจขันธ์นั้นก็จะไม่พึงเป็นไปเพื่อ | |
| 09,0050,013,ความลำบาก และจะพึงปรารถนาได้ตามใจว่า ขอจงเป็นอย่างนี้เถิด | |
| 09,0050,014,อย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย ท่านเข้าใจแล้ว. บุคคลที่ ๓ ได้แก่ผู้พอจะ | |
| 09,0050,015,ฝึกสอนอบรมได้ต่อไป อย่างคนสามัญ. บุคคลที่ ๔ ได้แก่บุคคล | |
| 09,0050,016,ผู้สักว่าฟัง ไม่ยังประโยชน์ให้สำเร็จเพราะการฟัง. | |
| 09,0050,017,ปฏิปทา ๔ | |
| 09,0050,018,ทุกฺขา ปฏิปทา ทนฺธาภิญฺา ปฏิบัติลำบาก ทั้งรู้ได้ช้า | |
| 09,0050,019,ทุกฺขา ปฏิปทา ขิปฺปาภิฺา ปฏิบัติลำบาก แต่รู้ได้เร็ว | |
| 09,0050,020,สุขา ปฏิปทา ทนฺธาภิญฺา ปฏิบัติสะดวก แต่รู้ได้ช้า | |