| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 10,0010,001,ภิกษุทั้งหลายผู้รัตตัญญู แปลว่า ผู้รู้ราตรี คือผู้เก่าแก่. อันชนผู้ | |
| 10,0010,002,รัตตัญญู คือ ผู้เก่าแก่ในขณะนั้น ๆ ย่อมได้พบเห็นและสันทัดมาใน | |
| 10,0010,003,กิจการของคณะ ย่อมอาจจัดอาจทำให้สำเร็จด้วยตนเองหรือบอกเล่า | |
| 10,0010,004,แนะนำผู้อื่น เป็นเจ้าแบบเจ้าแผนดุจผู้รักษาคลังพัสดุ ย่อมเป็นที่ | |
| 10,0010,005,นับถือของผู้ใหม่ในคณะ แม้ในพระธรรมวินัยนี้ ก็นิยมนับถือสาวก | |
| 10,0010,006,ผู้รัตตัญญูดุจเดียวกัน สมเด็จพระบรมศาสดาจึงทรงสรรเสริญพระเถระ | |
| 10,0010,007,ในฐานนี้. | |
| 10,0010,008,พระเถระเห็นอุปนิสัยของปุณณมาณพผู้หลาน ไปสู่พราหมณ- | |
| 10,0010,009,คามอันชื่อว่าโฑณวัตถุถิ่นเดิมของท่านแล้ว ยังปุณณมาณพให้บรรพชา | |
| 10,0010,010,แล้วมาพักอยู่ในพุทธสำนัก ท่านเองเป็นผู้เฒ่า อยู่ในเสนาสนะ | |
| 10,0010,011,ใกล้บ้านไม่สบาย ได้ถวายบังคมลาพระศาสดาไปอยู่ป่า ที่พระ | |
| 10,0010,012,อรรถกถาจารย์กล่าวว่า สระฉันทันต์อันเป็นผาสุกวิหาร ได้นิพพาน | |
| 10,0010,013,ณ ที่นั้น ก่อนพุทธปรินิพพาน. | |