dhamma-scholar-book / 10 /100036.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
10,0036,001,นมัสการไปทางทิศนั้นก่อน และนอนหันศีรษะไปทางทิศนั้น. ภิกษุ
10,0036,002,ผู้ไม่รู้เรื่องย่อมสำคัญว่า ท่านนอบน้อมทิศตามลัทธิของพวกมิจฉา-
10,0036,003,ทิฏฐิ. ความทราบถึงพระศาสดา ตรัสแก้ว่า ท่านมิได้นอบน้อม
10,0036,004,"ทิศ, ท่านนมัสการการพระอัสสชิผู้เป็นอาจารย์ แล้วประทานพระพุทธา-"
10,0036,005,นุศาสนีว่า พุทธมามกะ รู้แจ้งธรรมอันพระสัมมาสัมพุทธะแสดงแล้ว
10,0036,006,จากท่านผู้ใด ควรนมัสการท่านผู้นั้นโดยเคารพ เหมือนพราหมณ์บูชา
10,0036,007,ยัญอันเนื่องด้วยเพลิง. อีกเรื่องหนึ่งว่า มีพราหมณ์ผู้หนึ่ง ชื่อราธะ
10,0036,008,ปรารถนาจะอุปสมบท แต่เพราะเป็นผู้ชราเกินไป ภิกษุทั้งหลายไม่รับ
10,0036,009,อุปสมบทให้. ราธะเสียใจ เพราะไม่ได้สมปรารถนา มีร่างกายซูบซีด
10,0036,010,ผิวพรรณไม่สดใส. พระศาสดาทอดพระเนตรเห็นผิดไปกว่าปกติ ตรัส
10,0036,011,ถามทราบความแล้ว ตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า มีใครระลึกถึงอุปการะ
10,0036,012,ของราธะได้บ้าง ? พระสารีบุตรกราบทูลว่า ท่านระลึกได้อยู่ ครั้งหนึ่ง
10,0036,013,ท่านเข้าไปบิณฑบาตในกรุงราชคฤห์ ราธะได้ถวายภิกษาแก่ท่านทัพพี
10,0036,014,หนึ่ง. พระศาสดาทรงสรรเสริญว่า ท่านเป็นผู้กตัญญูดีนัก อุปการะ
10,0036,015,เพียงเท่านี้ก็ยังจำได้ จึงตรัสให้ท่านรับบรรพชาอุปสมบทราธพราหมณ์.
10,0036,016,พระสารีบุตรนั้น ปรินิพพานก่อนพระศาสดา สันนิษฐานว่า
10,0036,017,ในมัชฌิมโพธิกาล คือปูนกลางแห่งตรัสรู้ เพราะในปัจฉิมโพธิกาล คือ
10,0036,018,ปูนหลังแห่งตรัสรู้ บาลีมิได้กล่าวถึงเลย. แต่ในสาวกนิพพานปริวัตร
10,0036,019,แห่งปฐมสมโพธิ ๓๐ ปริเฉท กล่าวว่า พระสารีบุตรอยู่มาถึงปัจฉิม-
10,0036,020,โพธิกาล พรรษาที่ ๔๕ ล่วงไปแล้ว แต่ในมหาปรินิพพานสูตรมิได้
10,0036,021,กล่าวถึงเลย. ในปกรณ์ต้น เล่าถึงเรื่องปรินิพพานแห่งพระสารีบุตรว่า