|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
11,0002,001,เก็บข้อความมาจากที่นั้น ๆ ร้อยกรองขึ้นไว้เป็นภาษามคธบ้าง เป็น
|
|
11,0002,002,ภาษาอื่นบ้าง ย่อบ้าง พิสดารบ้าง กล่าวความเหมือนกันบ้าง ผิดกัน
|
|
11,0002,003,บ้าง มีข้อความที่เราทั้งหลายผู้เกิดในภายหลังพึงเชื่อได้บ้าง เหลือ
|
|
11,0002,004,วิสัยที่จะพึงเชื่อได้บ้าง.
|
|
11,0002,005,ก็ธรรมดาหนังสือที่แต่งไว้แล้วในปางก่อน ไม่เลือกว่าของชาติ
|
|
11,0002,006,ไหนภาษาไหน มักกล่าวข้อความมีไม่มีไม่เป็นได้ในภายหลังโดย
|
|
11,0002,007,ชุกชุม ที่เราทั้งหลายจะเชื่อตามก็ไม่สนิทใจ ดูเหมือนจะว่าอะไรก็มัก
|
|
11,0002,008,จะว่าให้เกิดไปกว่าที่เป็นจริงในครั้งนั้น เพราะหมายจะให้คนภายหลัง
|
|
11,0002,009,พิศวง เมื่อลดข้อความที่ไม่มีไม่เป็นได้ไปภายหลังเสียบ้างแล้ว ก็พอ
|
|
11,0002,010,เป็นประมาณได้ แม้หนังสือเรื่องนี้ก็เป็นอย่างเดียวกัน อนึ่ง ดูเหมือน
|
|
11,0002,011,ผู้ที่แต่ง ตั้งใจจะแสดงเหตุอัศจรรย์ต่าง ๆ ให้คนภายหลังเห็น
|
|
11,0002,012,ประหลาดแล้วเชื่อถือเท่านั้น ไม่ต้องการจะแสดงคำสั่งสอนของพระ
|
|
11,0002,013,พุทธเจ้านัก ยกเว้นแต่จำเป็น ส่วนผู้แต่งหนังสือนี้มีความประสงค์จะ
|
|
11,0002,014,แต่งหนังสือเรื่องนี้คนละอย่างจากหนังสือที่ท่านแต่งไว้แล้ว คือประสงค์
|
|
11,0002,015,จะแสดงคำสั่งสอนของพระสัมพุทธเจ้า ให้ผู้ศึกษาพระพุทธศาสนา
|
|
11,0002,016,ทราบเท่านั้น ครั้นจะไม่แต่งรวบรวมไว้เป็นเรื่อง ผู้ศึกษาจะศึกษา
|
|
11,0002,017,ลำบาก จึงต้องเก็บข้อความซึ่งมาในบาลีบ้าง ในอรรถกถาบ้าง
|
|
11,0002,018,ในหนังสือของชาติเราบ้าง ของชาติอื่นๆ บ้าง มารวบรวมไว้เป็น
|
|
11,0002,019,เรื่องหนึ่ง ที่ควรจะย่อก็จะย่อเสีย ที่ควรจะพิสดารก็จะให้พิสดาร ในที่
|
|
11,0002,020,ผิดกันและกล่าวความที่เห็นว่าจะไม่มีไม่เป็นไปได้ ก็ต้องยกเสียบ้าง
|
|
11,0002,021,เลือกเอาแต่พอเป็นประมาณได้บ้าง เรื่องที่จะแต่งนี้ก็เป็นข่าวเกิดมา
|
|
|