| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 11,0024,001,พยากรณศาสตร์ จึงมีความเคารพนับถือและเชื่อในพระผู้มีพระภาคเจ้า | |
| 11,0024,002,เป็นอันมาก เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าออกทรงผนวช พราหมณ์ ๕ คน | |
| 11,0024,003,นั้นดำริเห็นว่าบรรพชาของพระผู้มีพระภาคเจ้านั้น จักไม่เลวทราม | |
| 11,0024,004,เสื่อมเสียจากประโยชน์ คงจะเป็นผลประโยชน์แก่ตนและผู้อื่น ครั้น | |
| 11,0024,005,คิดอย่างนั้นแล้ว จึงพากันออกบวชตามพระผู้มีพระภาคเจ้า คอยเฝ้า | |
| 11,0024,006,อยู่ปฏิบัติทุกค่ำเช้า ด้วยหวังว่าพระองค์ได้บรรลุธรรมใด จักทรง | |
| 11,0024,007,สั่งสอนให้ตนบรรลุธรรมนั้นบ้าง ครั้นเห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงละ | |
| 11,0024,008,ทุกรกิริยาที่ทรงประพฤติมาแล้ว ซึ่งตนเคยนิยมนับถือว่า เป็นกุศล- | |
| 11,0024,009,วัตรอันวิเศษของผู้บำเพ็ญเพียร จึงเห็นพร้อมใจกันว่า พระสมณโคดม | |
| 11,0024,010,เป็นคนมักมาก คลายความเพียรเวียนมาเพื่อความเป็นคนมักมาก | |
| 11,0024,011,เสียแล้ว จึงเบื่อหน่ายในการที่จะปฏิบัติต่อไป ด้วยเห็นว่าพระองค์ | |
| 11,0024,012,คงจะไม่บรรลุธรรมพิเศษอันใดได้ พากันหลีกไปเสียจากที่นั้น ไปอยู่ | |
| 11,0024,013,อาศัยในป่าอิสิปตนมฤคทายวัน แขวงเมือพาราณสี. | |
| 11,0024,014,ข้อที่ฤษีปัญจวัคคีย์ได้มาคอยปฏิบัติบำรุงพระผู้มีพระภาคเจ้าใน | |
| 11,0024,015,เวลาทรงบำเพ็ญทุกรกิริยาทรมานพระกายให้ลำบาก ซึ่งเป็นที่นิยม | |
| 11,0024,016,นับถือของคนครั้งนั้น ดูเหมือนเป็นพยานของพระผู้มีพระภาคเจ้าใน | |
| 11,0024,017,การที่ได้ตรัสรู้แล้วไป ถ้าพระองค์จะทรงแสดงธรรมสั่งสอนใคร ๆ ให้ | |
| 11,0024,018,ละอัตตกิลมถานุโยค คือการประกอบความเหน็ดเหนื่อยแก่ตนเปล่า | |
| 11,0024,019,ก็จะได้แนะนำให้สิ้นสงสัยว่า อัตตกิลมถานุโยคนั้นเราก็ได้เคยประพฤติ | |
| 11,0024,020,มาแล้ว ไม่มีใครประพฤติได้ยิ่งไปกว่าเรา แม้เช่นนี้ก็ไม่เป็นทาง | |
| 11,0024,021,ที่จะให้รู้ธรรมพิเศษสิ่งใดได้ ผู้นั้นก็จะละความนิยมนับถือ ในอัตต- | |