| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 11,0036,001,แต่ครั้งนั้นมา ส่วนในพระพุทธศาสนาพระพุทธเจ้าทรงแสดงว่า | |
| 11,0036,002,สิ่งใดมีความบังเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นดับไปเป็นธรรมดา ผู้เกิด | |
| 11,0036,003,แล้วจะไม่ตายไม่มีเลย ก็แต่ความรู้สึกว่าตาย หรือไม่ตาย จะมีได้ | |
| 11,0036,004,โดยอุบายอย่างหนึ่ง คือคนที่ไม่เคยได้สดับละอัสมิมานะไม่ได้ถือมั่นสิ่ง | |
| 11,0036,005,นั้น ๆ ว่าเรา ว่าของเรา ว่าเขา ว่าของเขา เมื่อสิ่งนั้น ๆ แตก | |
| 11,0036,006,ไปดับไป ก็เข้าใจรู้สึกว่าเราตาย ของเราตาย เขาตาย ของเขา | |
| 11,0036,007,ตาย ฝ่ายผู้ที่ได้สดับแล้วทำในใจโดยชอบ ละอัสมิมานะได้ขาด ไม่ | |
| 11,0036,008,ถือมั่นดังกล่าวแล้ว เมื่อสิ่งนั้น ๆ แตกดับไป ก็ไม่เข้าใจรู้สึกว่าเราตาย | |
| 11,0036,009,ของเราตาย เขาตาย ของเขาตาย เห็นแต่สภาพอันหนึ่งเกิดขึ้น | |
| 11,0036,010,แล้วก็ดับไป ธรรมของผู้ที่เห็นอย่างนี้ควรจะเรียกว่าอมฤตได้ จึงใช้ | |
| 11,0036,011,โวหารนี้สืบมา. | |
| 11,0036,012,เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสเตือนฤษีปัญจวัคคีย์ให้คอยฟัง | |
| 11,0036,013,พระองค์จะทรงสั่งสอนอย่างนี้แล้ว เธอกล่าวค้านลำเลิกเหตุในปาง | |
| 11,0036,014,หลังว่า อาวุโสโคดม แม้แต่ด้วยความประพฤติอย่างนั้น ท่านยัง | |
| 11,0036,015,ไม่บรรลุธรรมพิเศษได้ บัดนี้ท่านมาปฏิบัติเพื่อความเป็นคนมักมากแล้ว | |
| 11,0036,016,เหตุไฉน ท่านจักบรรลุธรรมพิเศษได้เล่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรง | |
| 11,0036,017,เตือนฤษีปัญจวัคคีย์ พูดคัดค้านโต้ตอบกันอย่างนั้น ถึง ๒ ครั้ง ๓ ครั้ง | |
| 11,0036,018,พระองค์จึงตรัสเตือนให้เธอตามระลึกในหนหลังว่า ท่านทั้งปวงจำได้ | |
| 11,0036,019,หรือ วาจาเช่นนี้เราได้เคยพูดแล้วในปางก่อนแต่กาลนี้ ฤษีปัญจวัคคีย์ | |
| 11,0036,020,นึกขึ้นได้ว่า พระวาจาเช่นนี้ไม่เคยมีเลย จึงมีความสำคัญในอันจะฟัง | |
| 11,0036,021,พระองค์ทรงแสดงธรรม ครั้นเธอตั้งใจคอยฟังโดยเคารพแล้ว พระ | |