| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 12,0009,001,เป็นวุฑฒบรรพชิตบวชต่อแก่ ว่าแก่สงฆ์ทั้งปวง ครั้งมาแต่เมือง | |
| 12,0009,002,ปาวาย<sup>๑</sup> ว่าดูก่อนอาวุโส มา โสจิตฺถ มา ปริเทวิตฺถ ท่านทั้งปวง | |
| 12,0009,003,อย่าโศกเศร้าอย่าร้องไห้ร่ำไรไปเลย สุมุตฺตา ทีนี้พ้นทุกข์พ้นร้อน | |
| 12,0009,004,เราแล้ว พระมหาโคดมเธอยังอยู่นั้นเบียดเบียนกล่าวว่า ว่าสิ่งนี้ควร | |
| 12,0009,005,สิ่งนี้ไม่ควร เธอห้ามเธอปรามนั่น ๆ นี่ ๆ จำเดิมแต่นี้นะเราจะมี | |
| 12,0009,006,ความสุขสบายแล้ว ปรารถนาจะกระทำสิ่งใด เราก็จะกระทำสิ่งนั้น | |
| 12,0009,007,ดูก่อนอาวุโส ท่านทั้งปวงอย่าร้องไห้ร่ำไรถึงพระสมณโคดมเลย พระ | |
| 12,0009,008,สมณโคดมนิพพานเสียก็พ้นทุกข์พ้นร้อนเราทั้งปวงแล้ว ถ้อยคำที่สุภัทท- | |
| 12,0009,009,ภิกขุอันเป็นวุฑฒบรรพชิตบวชต่อแก่ ว่ากล่าวแก่สงฆ์ทั้งปวงฉะนี้ | |
| 12,0009,010,พระมหากัสสปเถรเจ้าระลึกถึงถ้อยคำอันนี้แล้ว ก็บังเกิดธรรมสังเวชว่า | |
| 12,0009,011,อนิจจา ๆ สมเด็จพระมหากรุณาธิคุณเจ้านิพพานได้กี่วันมี ควรแล | |
| 12,0009,012,หรือบังเกิดหลักตอเสี้ยนหนามขึ้นในพระศาสนา สืบไปเมื่อหน้าอลัชชี | |
| 12,0009,013,ภิกษุทั้งหลายสำคัญว่า พระธรรมวินัยนี้หาครูหาอาจารย์มิได้ ได้เพื่อน | |
| 12,0009,014,ฝูงที่เป็นอลัชชีเหมือนกันนั้นมากขึ้นแล้ว สทฺธมฺมํ อนฺตรธาเปยฺยุํ น่าที่ | |
| 12,0009,015,จะกระทำซึ่งธรรมวินัยของสมเด็จพระพุทธเจ้านี้ให้อันตรธานเสื่อมศูนย์ | |
| 12,0009,016,เสียเป็นอันพลัน ยนฺนูน ผิดังนั้นอาตมาจะสังคายนาย<sup>๒</sup>พระธรรมวินัย | |
| 12,0009,017,ของสมเด็จพระพุทธองค์เจ้า จะกระทำพระธรรมวินัยนี้ให้สมควรที่จะตั้ง | |
| 12,0009,018,อยู่สิ้นกาลช้านาน อันพระธรรมวินัยนี้ ถ้ายังประดิษฐานอยู่ตราบใด | |
| 12,0009,019,ก็ได้ชื่อว่าสมเด็จพระศาสดาจารย์เจ้านี้ยังทรงพระทรมานมีพระชนม์อยู่ | |