| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 12,0016,001,พุทธองค์ ติดตามสมเด็จพระพุทธลีลาศไม่ห่างไม่คลาดพองามพอดีกัน | |
| 12,0016,002,สมเด็จพระพุทธองค์นั้นเสด็จไปในสถานที่ใด พระอานนท์ก็ตามเสด็จไป | |
| 12,0016,003,ฝนสถานที่นั้น พระพุทธองค์เจ้าเสด็จไปถึงไหน พระอานนท์ก็ตาม | |
| 12,0016,004,เสด็จไปถึงนั่น มีครุวนาดุจดังว่าพระฉายติดตามพระองค์ เคยได้ | |
| 12,0016,005,เห็นพระพุทธองค์กับพระอานนท์นี้พร้อม ๆ กัน. ครั้งนั้นคนทั้งปวง | |
| 12,0016,006,ได้เห็นแต่พระอานนท์ มิได้เห็นสมเด็จพระพุทธองค์เจ้า ได้เห็นแต่ | |
| 12,0016,007,บาตรและจีวรเปล่า อันพระอานนท์นำมาครั้งนั้น ต่างคนต่างก็ระทด | |
| 12,0016,008,สลดใจ มิอาจสามารถจะอดกลั้นซึ่งความโศกไว้ได้ ก็ชวนกันร้องไห้ | |
| 12,0016,009,ปริเวทนาการโศกาอาดูรภาพ เนตรทั้งสองนองอาบไปด้วยอัสสุชล- | |
| 12,0016,010,วารี ร้องไห้ร่ำไรนี้ระงมทั้งสองตราบข้างมรรค. สาวตฺถึ อนุปฺปตฺเต | |
| 12,0016,011,เถเร ในกาลเมื่อพระอานนทเถรเจ้ามาถึงเมืองสาวัตถี และย่างเข้าสู่ | |
| 12,0016,012,บริเวณพระเชตวันมหาวิหาร ในครั้งนั้น เสียงร้องไห้ไม่แปลกกันเลย | |
| 12,0016,013,กับเสียงร้องไห้ในวันอันสมเด็จพระพุทธองค์เจ้า เสด็จเข้าสู่พระนิพพาน | |
| 12,0016,014,ฝ่ายพระอานนทเถรเจ้า เล้าโลมเอาใจมหาชนคนทั้งปวง ด้วยพระ | |
| 12,0016,015,สัทธรรมเทศนาอันประกอบไปด้วยพระอนิจจัง พระทุกขัง พระอนัตตา | |
| 12,0016,016,บรรเทาเสียซึ่งความโศกแห่งมหาชนทั้งปวงแล้ว คนฺธกุฏิยํ ปวิสิตฺวา | |
| 12,0016,017,พระผู้เป็นเจ้า ก็เข้าไปสู่พระคันธกุฎีที่สมเด็จพระพุทธองค์เคยเสด็จอยู่ | |
| 12,0016,018,แต่ก่อน มญฺจปีํ นีหริตฺวา ขนเตียงตั่งออกมาจากพระคันธกุฎี ปัด | |
| 12,0016,019,เคาะตีเสียให้หมดผงเผ้าธุลีแล้ว คนธฺกุฏึ สมฺมชฺชิตฺวา ก็กวาดแผ้ว | |
| 12,0016,020,พระคันธกุฎีให้บริสุทธิ์โดยรอบ มิลาตมาลากจวรํ ฉฑฺเฑตฺวา แต่ | |
| 12,0016,021,บรรดาหยากเยื่อเฟื้อฝอยชานดอกไม้แห่ง ๆ ที่ตกเกลื่อนกลาดอยู่นั้น | |