| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 12,0021,001,จึงยังมิได้สำเร็จแก่มรรคและผลธรรมวิเศษ ชะรอยว่าความเพียร | |
| 12,0021,002,ของอาตมานี้กล้าหาญนัก กายและจิตนี้ติดอยู่ข้างอุทธัจจะ ฝ่ายจะ | |
| 12,0021,003,ฟุ้งซ่านอยู่ มรรคและผลจึงมิได้บังเกิด อย่าเลยอาตมาจะเอนกาย | |
| 12,0021,004,เสียให้สบายสักหน่อย ดำริฉะนี้แล้ว พระผู้เป็นเจ้าก็ลงจากที่จงกรม | |
| 12,0021,005,ในเพลาปัจจุสสมัย วิหารํ ปวิสิตฺวา เข้าไปสู่ภายในพระวิหาร ยกเท้า | |
| 12,0021,006,ทั้งสองขึ้นพ้นจากพื้นแล้ว เอนพระองค์ลงเหนือเตียงที่จำวัด ในครั้งนั้น | |
| 12,0021,007,พระเศียรยังมิทันที่จะถึงพระเขนย พระผู้เป็นเจ้าก็ได้สำเร็จแก่พระ | |
| 12,0021,008,อรหัตตัดบาปธรรมทั้งปวงขาดจากขันธสันดานในกาลครั้งนั้น ตกว่า | |
| 12,0021,009,พระอานนท์นี้ได้สำเร็จธรรมวิเศษในระหว่างอิริยาบถทั้ง ๔ จะว่าได้ | |
| 12,0021,010,สำเร็จธรรมวิเศษในระหว่างอิริยาบทนั่งและอิริยาบทนอน และอิริยาบทยืนและ | |
| 12,0021,011,อิริยาบทเที่ยวนั้นว่าไม่ได้ ถ้าจะว่าได้สำเร็จธรรมวิเศษในระหว่าง | |
| 12,0021,012,อิริยาบททั้ง ๔ นั้นแล สมควรนัก ทุติยวิเส กตภตฺตกิจฺจา เมื่อรุ่ง | |
| 12,0021,013,ขึ้นในเพลาวันเป็นคำรบ ๒ นั้น พระมหาเถรเจ้าทั้งปวงกระทำภัตกิจ | |
| 12,0021,014,สำเร็จแล้ว ก็ไปสันนิบาตประชุมพร้อมเพรียงกันในที่จะกระทำ | |
| 12,0021,015,สังคายนายพระธรรมวินัย ต่างพระองค์นั่งเหนืออาสนะอันสมควร | |
| 12,0021,016,แก่ตน ๆ แต่อาสนะแห่งพระอานนท์นั้นยังว่างเปล่าอยู่ ขณะนั้นพระสงฆ์ | |
| 12,0021,017,ทั้งปวงได้ไถ่<sup>๑</sup>ถามซึ่งกันและกันว่า อาสนะที่เปล่าอยู่นั้นเป็นอาสนะของ | |
| 12,0021,018,"พระองค์ใดเล่า, อ้อ อาสนะที่เปล่าอยู่นั่น เป็นอาสนะของพระอานนท์" | |
| 12,0021,019,กุหึ คโต ก็พรอานนท์นี้ไปไหนเล่า ยังมิได้มา ? เมื่อพระสงฆ์ | |
| 12,0021,020,ทั้งปวงเจรจากันฉะนี้ พระอานนทเถรเจ้าก็มีความปรารถนาจะให้ | |