| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 12,0030,001,ราชาคาเร ในพระตำหนักในสวนอุทยานอันชื่อว่าอัมพลัฏฐิกาใน | |
| 12,0030,002,ระหว่างเมืองราชคฤห์กับบ้านนาฬันทคามต่อกัน. กํ อารพฺภ พระ- | |
| 12,0030,003,พุทธองค์เจ้าปรารภบุคคลผู้ใดให้เป็นเหตุเป็นปัจจัยเล่า จึงตรัสเทศนา | |
| 12,0030,004,พรหมชาลสูตร ? สุปฺปิยญฺจ ปริพฺพาชกํ พฺรหฺมทตฺตญฺจ มาณวํ | |
| 12,0030,005,พระเจ้าข้า พระพุทธองค์เจ้าปรารภสุปปิยปริพาชก กับพรหมทัตต- | |
| 12,0030,006,มาณพกล่าวถ้อยคำที่เป็นข้าศึกต่อกัน คือข้างสุปปิยปริพาชกผู้เป็นชีต้น | |
| 12,0030,007,นั้นตั้งใจนินทาพระรัตนตรัย ฝ่ายพรหมทัตตมาณพผู้เป็นอันเตวาสิกนั้น | |
| 12,0030,008,ตั้งใจสรรเสริญพระรัตนตรัย ถ้อยคำชีต้นกับลูกศิษย์นั้นไม่เข้ากันเลย | |
| 12,0030,009,ชีต้นนินทา ลูกศิษย์สรรเสริญ. | |
| 12,0030,010,สุทํ ดังได้ยินมา ในสมัยครั้งหนึ่ง สมเด็จพระพุทธองค์พา | |
| 12,0030,011,พระสงฆ์เป็นอันมากประมาณ ๕๐๐ พระองค์ แวดล้อมเป็นบริวารออก | |
| 12,0030,012,จากเมืองราชคฤห์ เสด็จตามมรรคาจะไปสู่บ้านนาฬันทคาม งามไป | |
| 12,0030,013,ด้วยอิริยาบถและสิริวิลาสหาที่จะอุปมามิได้ ฝ่ายพระสงฆ์นั้น ลำดับ | |
| 12,0030,014,ผ้าและบาตรห้อยเหนืออังสา มีพระอิริยาบถละมุลละม่อม แวดล้อม | |
| 12,0030,015,สมเด็จพระพุทธเจ้ามา ดูงามทั้งพระองค์ทั้งพระสงฆ์บริวาร. ตทา ใน | |
| 12,0030,016,กาลเมื่อสุปปิยปริพาชก พาศิษย์ทั้ง ๕๐๐ มีพรหมทัตตมาณพเป็นประธาน | |
| 12,0030,017,เดินตามมรรคามาในเบื้องหลังแห่งสมเด็จพระพุทธเจ้านั้น ฝ่ายสุปปิย- | |
| 12,0030,018,ปริพาชกแลเห็นสมเด็จพระพุทธเจ้างามไปด้วยสิริวิลาส ดูพระสงฆ์เล่า | |
| 12,0030,019,ก็งามบริบูรณ์ มีแต่ผ้าและบาตรไม่รุงรัง เรียบร้อยตามเสด็จมา แลดู | |
| 12,0030,020,ศิษย์ของอาตมา น่าเกลียดน่าชังพะรุงพะรังด้วยหิ้วหาบคอนถุงไถ้ | |
| 12,0030,021,หม้อข้าวหม้อแกงเป็นต้นไปข้างหน้า วิ่งหยอกกันไป ไม่มีกิริยาเลย | |