dhamma-scholar-book / 13 /130004.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
13,0004,001,กัณฑ์ที่ ๑๑
13,0004,002,กายบริหาร
13,0004,003,ข้อ ๑ อย่าพึงไว้ผมยาว จะไว้ได้เพียง ๒ เดือน หรือ ๒ นิ้ว
13,0004,004,อธิบายว่า เมื่อถึงกำหนด ๒ เดือน แม้ผมยังไม่ถึง ๒ นิ้ว ก็
13,0004,005,พึงปลงเสีย หรือยังไม่ทันถึง ๒ เดือน แต่ผมยาวถึง ๒ นิ้วแล้ว ก็
13,0004,006,พึงปลงเสียเหมือนกัน.
13,0004,007,เข้าใจว่า ธรรมเนียมนี้มีขึ้นโดยลำดับกาล ในครั้งแรก พวก
13,0004,008,ภิกษุคงไว้ผมยาวกว่านี้ จึงได้มีข้อห้ามไม่ให้หวีผมด้วยหวีหรือด้วย
13,0004,009,แปรง ห้ามไม่ให้เสยผมด้วยนิ้วมือโดยอาการว่าหวี ห้ามไม่ให้แต่ง
13,0004,010,ผมด้วยน้ำมัยเจือขี้ผึ้ง หรือด้วยน้ำมันเจือน้ำ ห้ามไม่ให้ตัดผมด้วย
13,0004,011,ตะไกร เว้นไว้แต่อาพาธ และห้ามไม่ให้ถอนผมหงอก กิจเหล่านี้
13,0004,012,สำหรับคนผมยาวกว่า ๒ นิ้วทั้งนั้น. และคงไม่มีกำหนดลงเป็นแน่
13,0004,013,เป็นแต่เห็นว่ายาวก็ปลงกันเสียคราวหนึ่ง แต่คงไม่ยาวเกินไปจนโกน
13,0004,014,ด้วยมีดไม่สะดวก ในพวกนิครนถ์เขาไว้ผมตั้งแต่ ๑ เดือนขึ้นไปหา
13,0004,015,๔ เดือน. ผม ๔ เดือนดูพอสมจะหวีและแต่ง ที่ห้ามไว้.
13,0004,016,ข้อ ๑ อย่าพึงไว้หนวดไว้เครา.
13,0004,017,ในข้อนี้ ไม่มีกำหนดชัดเหมือนผม แต่คงไม่ยาวจนถึงจะแต่งให้
13,0004,018,มีสัณฐานต่าง ๆ ได้ และโกนด้วยมีดไม่สะดวก. แต่เดิมคงไว้ยาว
13,0004,019,จึงมีข้อห้ามไม่ให้แต่งหนวด และห้ามไม่ให้ตัดหนวดด้วยตะไกร.
13,0004,020,"ข้อ ๑ อย่าพึงไว้เล็บยาว พึงตัดเสียด้วยมีดเล็กพอเสมอเนื้อ,"
13,0004,021,และอย่าพึงขัดเล็บให้เกลี้ยงเกลา แต่เล็บเปื้อน จะขัดมลทิน หรือ