| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0013,001,ตามประมาณสุคตจีวร ในปาติโมกข์ยาว ๙ คืบ กว้าง ๖ คืบ โดย | |
| 13,0013,002,สุคตประมาณ. โดยการชันสูตรก็ดี โดยได้เห็นตัวอย่างพระพุทธรูป | |
| 13,0013,003,โบราณในประเทศอินเดียก็ดี ได้ความว่า ใช้ผ้าแคบสั้นเท่านี้เอง | |
| 13,0013,004,แต่หาได้ห่มม้วนลูกบวบเหมือนทุกวันนี้ไม่ ใช้ห่มโดยวิธีอื่นดังจะ | |
| 13,0013,005,กล่าวข้างหน้า. เมื่อเข้าใจว่า พระศาสดาใหญ่กว่าพระสาวกเป็น | |
| 13,0013,006,อันมาก พวกภิกษุจึงขยายส่วนจีวรของตนกว่าประมาณนั้นออกไป | |
| 13,0013,007,ได้ เพราะประมาณมีจำกัดด้วยขนาดสุคตจีวร เมื่อเป็นเช่นนี้ จึง | |
| 13,0013,008,ต้องห่มม้วนลูกบวบ. ประมาณที่ใช้ในเมืองเรายาวไม่เกิน ๖ ศอก | |
| 13,0013,009,กว้างไม่เกิน ๔ ศอก แต่อย่างนั้นยังใหญ่ ต้องลดลงมาอีกตาม | |
| 13,0013,010,เหมาะแก่ขนาดบุคคล แต่ไม่กำหนดแน่ สำหรับพระขนาดกลาง | |
| 13,0013,011,ลดด้านยาว ๑ คืบ ด้านกว้าง ๘ นิ้ว เป็นพอเหมาะ. เหตุใช้จีวรกว้าง | |
| 13,0013,012,ยาวกว่าเดิมไม่แจ้ง อนุมารว่า ผ้าห่มแคบสั้นหลุดง่ายกระมัง ใน | |
| 13,0013,013,ครั้งรจนามหาอรรถกถา ได้ใช้มาแล้ว จึงมีคำกล่าวถึงห่มจีวร | |
| 13,0013,014,"อันมีประมาณพอดีแล้วม้วนพาดชายไว้บนแขน, ประมาณสังฆาฏิคง" | |
| 13,0013,015,เช่นเดียวกับอุตตราสงค์. | |
| 13,0013,016,ประมาณอันตรวาสก ไม่มีชัดเหมือนประมาณอุตตราสงค์ | |
| 13,0013,017,แต่รู้ได้โดยนัย คือกว่างยาวพอนุ่งข้างบนปิดสะดือ ข้างล่างปก | |
| 13,0013,018,หัวเข่าได้ แต่ไม่เกินไปจนถึงทำให้รุ่มร่าม ได้เห็นพระพุทธรูป | |
| 13,0013,019,โบราณที่กล่าวถึงนั้น ครองอันตรวาสก หาได้ม้วนชายเหมือน | |
| 13,0013,020,ครองกันในบัดนี้ไม่ ในที่ผ้าม้วนเข้ามาดูรุกรุยอยู่ ได้ชันสูตรดู ได้ | |
| 13,0013,021,ความว่า ใช้ผ้าสั้นนุ่งจับชายเสมอกันแล้ว รวบเข้ามา คล้ายจีบ ไม่ | |