| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 13,0041,001,อรรถกถาจารย์จึงแก้เครื่องลาดที่ทำด้วยขนแกะ ชี้เอาของที่วิจิตร | |
| 13,0041,002,ในยุคของท่าน ผ้าไหมนั้น ก็แก้ว่าเป็นของขลิบด้วยทอง ที่เราเรียก | |
| 13,0041,003,กันว่าขลิบลูกไม้. มาบัดนี้ เครื่องลาดที่ทำด้วยขนแกะ ก็เป็นของ | |
| 13,0041,004,มีดื่น เป็นสามัญไปเสียแล้ว ไม่น่าจะถือให้มากไป. เครื่องเสนาสนะ | |
| 13,0041,005,เป็นอกัปปิยะ ที่เป็นของคฤหัสถ์ ทรงอนุญาตให้นั่งทับได้ แต่ไม่ให้ | |
| 13,0041,006,นอนทับ เดิมเว้นของ ๓ อย่าง คือ อาสันทิ ๑ บัลลังก์ ๑ ของที่ | |
| 13,0041,007,ยัดนุ่น ๑ ภายหลังทรงอนุญาตอาสันทิ และทรงอนุญาตให้นั่งทับ | |
| 13,0041,008,เตียงตั่งอันหุ้มนุ่ม เช่นเก้าอี้เบายัดนุ่นอันเป็นของคฤหัสถ์ได้ นั่ง | |
| 13,0041,009,เบาะยัดนุ่นก็ได้เหมือนกัน คงเว้นแต่บัลลังก์อย่างเดียว. ภิกษุ ๒ รูป | |
| 13,0041,010,จะนอนบนเตียงเดียวกัน บนเครื่องลาดอันเดียวกัน หรือมีผ้าห่มผืน | |
| 13,0041,011,"เดียวกันไม่ควร ทรงห้ามไว้, แต่จะนั่งบนเตียงหรือบนตั่งด้วยกัน ๒ รูป" | |
| 13,0041,012,ได้อยู่ แต่ในบาลีให้นั่งได้เฉพาะกับภิกษุผู้มีพรรษาไล่เลี่ยกัน แก่ | |
| 13,0041,013,"หรืออ่อนกว่ากันไม่ถึง ๓ พรรษา เรียกสมานาสนิก, ห้ามไม่ให้นั่ง" | |
| 13,0041,014,"กับผู้มีพรรษาห่างกันเกินกำหนดนั้น เรียกอสมานาสนิก, ตามมติของ" | |
| 13,0041,015,ท่าน อุปัชฌายะกับสัทธิวหาริกจะนั่งบนเตียงเดียวกันไม่งาม แต่ | |
| 13,0041,016,ข้าพเจ้ามีความเห็นแผกจากนี้ ดังจะกล่าวในวัตตกัณฑ์ ในหมวด | |
| 13,0041,017,จริยาวัตร. ภิกษุจะนอนบนที่นอนอันโรยด้วยดอกไม้ไม่ควร ทรง | |
| 13,0041,018,ห้ามไว้ ได้ดอกไม้มา ทรงอนุญาตให้วางไว้ข้างหนึ่งในที่อยู่. ใน | |
| 13,0041,019,เวลานี้ ใช้วางไว้บนที่บูชาพระ สมควรแท้. | |