|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
14,0004,001,คนชั้นต่ำ เป็นคนมั่งมีเป็นคนจน เป็นคนเจริญเป็นคนเสื่อม มี
|
|
14,0004,002,เครื่องแต่งกายช่วยเพิ่มความงามแห่งรูปสมบัติ หรือช่วยดัดแปลง
|
|
14,0004,003,ความไม่สวยให้ดีขึ้น มีขนบธรรมเนียมปรุงความงามแห่งกิริยาช่วย
|
|
14,0004,004,ประกอบ ต่างพยายามเพื่อเลี้ยงชีวิตของตน ต่างขวนขวายในการ
|
|
14,0004,005,งานที่เป็นอุปการะแก่กัน ต่างช่วยทำความสะดวกให้แก่กัน ทำสิ่ง
|
|
14,0004,006,เกื้อกูลแก่ความเป็นอยู่ทั้งของกินของใช้ให้บริบูรณ์ยิ่งขึ้น ที่ขัดกันต่าง
|
|
14,0004,007,คิดตัดรอนกัน ที่แย่งกัน ต่างคิดแข่งขันกัน ทำความบริบูรณ์
|
|
14,0004,008,ให้เสื่อมให้ชะงัก เป็นอย่างนี้ ไม่เฉพาะบุคคลเท่านั้น เป็นทั้งหมู่ทั้ง
|
|
14,0004,009,คณะตลอดถึงสัญชาติ ต่างต้องแสวงหาและสะสมกำลังและอำนาจไว้
|
|
14,0004,010,สู้กันทานกัน หมู่มนุษย์เอง สามัคคีกันแล้ว เป็นผู้แต่งโลกให้งาม
|
|
14,0004,011,ขึ้นให้บริบูรณ์ขึ้นกว่าที่เป็นมาโดยธรรมดา เป็นอริกันขึ้นแล้ว เป็น
|
|
14,0004,012,ผู้ทำลายโลกให้ยับเยิน. ส่วนหมู่ดิรัจฉานเล่า มีประเภทต่าง ๆเป็น
|
|
14,0004,013,อนันต์พ้นพรรณนา สรุปลงว่า เป็นจตุรบทคือสี่เท้าก็มี เป็นทวิบท
|
|
14,0004,014,่คือสองเท้าก็มี เป็นพหุบทคือมีเท้ามากกว่านั้นก็คือ เป็นอบทคือหา
|
|
14,0004,015,เท้ามิได้ก็มี เป็นสัตว์เกิดในครรภ์หรือดื่มน้ำนมก็มี เป็นสัตว์เกิดใน
|
|
14,0004,016,ฟองต้องฟักจึงออกเป็นตัวก็มี เป็นสัตว์มีมังสะเป็นภักษาก็มี เป็น
|
|
14,0004,017,สัตว์มีติณชาติเป็นภักษาก็มี ต่างชนิดต่างแย่งกันเป็นอยู่ ต่าง
|
|
14,0004,018,เบียดเบียนกัน ต่างล้างผลาญกันลง มนุษย์กับดิรัจฉานต่างสังหาร
|
|
14,0004,019,กันอีก แต่ดิรัจฉานไม่อาจผลาญมนุษย์ได้มากเท่าเขาทำมัน. หมู่สัตว์
|
|
14,0004,020,ผู้อาศัยปฐพีนี้แล กล่าวโดยเฉพาะ คือหมู่มนุษย์ ย่อมเป็นผู้หวงห้าม
|
|
14,0004,021,ถิ่นของตนและแย่งเอาถิ่นของฝ่ายอื่น ทำทั้งการแต่งการทำลายโลก
|
|
|