dhamma-scholar-book / 14 /140004.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
14,0004,001,คนชั้นต่ำ เป็นคนมั่งมีเป็นคนจน เป็นคนเจริญเป็นคนเสื่อม มี
14,0004,002,เครื่องแต่งกายช่วยเพิ่มความงามแห่งรูปสมบัติ หรือช่วยดัดแปลง
14,0004,003,ความไม่สวยให้ดีขึ้น มีขนบธรรมเนียมปรุงความงามแห่งกิริยาช่วย
14,0004,004,ประกอบ ต่างพยายามเพื่อเลี้ยงชีวิตของตน ต่างขวนขวายในการ
14,0004,005,งานที่เป็นอุปการะแก่กัน ต่างช่วยทำความสะดวกให้แก่กัน ทำสิ่ง
14,0004,006,เกื้อกูลแก่ความเป็นอยู่ทั้งของกินของใช้ให้บริบูรณ์ยิ่งขึ้น ที่ขัดกันต่าง
14,0004,007,คิดตัดรอนกัน ที่แย่งกัน ต่างคิดแข่งขันกัน ทำความบริบูรณ์
14,0004,008,ให้เสื่อมให้ชะงัก เป็นอย่างนี้ ไม่เฉพาะบุคคลเท่านั้น เป็นทั้งหมู่ทั้ง
14,0004,009,คณะตลอดถึงสัญชาติ ต่างต้องแสวงหาและสะสมกำลังและอำนาจไว้
14,0004,010,สู้กันทานกัน หมู่มนุษย์เอง สามัคคีกันแล้ว เป็นผู้แต่งโลกให้งาม
14,0004,011,ขึ้นให้บริบูรณ์ขึ้นกว่าที่เป็นมาโดยธรรมดา เป็นอริกันขึ้นแล้ว เป็น
14,0004,012,ผู้ทำลายโลกให้ยับเยิน. ส่วนหมู่ดิรัจฉานเล่า มีประเภทต่าง ๆเป็น
14,0004,013,อนันต์พ้นพรรณนา สรุปลงว่า เป็นจตุรบทคือสี่เท้าก็มี เป็นทวิบท
14,0004,014,่คือสองเท้าก็มี เป็นพหุบทคือมีเท้ามากกว่านั้นก็คือ เป็นอบทคือหา
14,0004,015,เท้ามิได้ก็มี เป็นสัตว์เกิดในครรภ์หรือดื่มน้ำนมก็มี เป็นสัตว์เกิดใน
14,0004,016,ฟองต้องฟักจึงออกเป็นตัวก็มี เป็นสัตว์มีมังสะเป็นภักษาก็มี เป็น
14,0004,017,สัตว์มีติณชาติเป็นภักษาก็มี ต่างชนิดต่างแย่งกันเป็นอยู่ ต่าง
14,0004,018,เบียดเบียนกัน ต่างล้างผลาญกันลง มนุษย์กับดิรัจฉานต่างสังหาร
14,0004,019,กันอีก แต่ดิรัจฉานไม่อาจผลาญมนุษย์ได้มากเท่าเขาทำมัน. หมู่สัตว์
14,0004,020,ผู้อาศัยปฐพีนี้แล กล่าวโดยเฉพาะ คือหมู่มนุษย์ ย่อมเป็นผู้หวงห้าม
14,0004,021,ถิ่นของตนและแย่งเอาถิ่นของฝ่ายอื่น ทำทั้งการแต่งการทำลายโลก